کامبیز صدیقی کسمایی:مستیم. تا ماه را
❈۱❈
مستیم.
تا ماه را
در بازوان خود، بفشاریم؛
خود را
❈۲❈
از قله های رفیع
مانند یک پلنگ گرسنه
به سوی ماه
پرتاب می کنیم.
کامنت ها