کسایی:ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله خشنود بندگان و خداوند با گله
❈۱❈
ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله
خشنود بندگان و خداوند با گله
ای خویشتن به جامهٔ نیکو فریفته
وندر زیان همیشه تو را بانگ و مشغله
❈۲❈
زان جامه یاد کن که بپوشی به روز مرگ
کاو را نه بادبان و نه گوی و اَنگُله
کامنت ها