خواجوی کرمانی:یکی مرد بود اندر آن روزگار ز دشت سواران نیزه گذار
❈۱❈
یکی مرد بود اندر آن روزگار
ز دشت سواران نیزه گذار
گرانمایه هم شاه و هم نیک‌مرد
ز ترس جهاندار با باد و سرد
❈۲❈
همان گاودوشان به فرمان‌بری
همان‌تازی اسبان همچون پری
به شیر آن کسی را که بودی نیاز
بدان خواسته دست کردی در آن
❈۳❈
پسر بد مر آن پاک‌دین را یکی
کش از مهر بهره نبد اندکی
جهان جوی را نام ضحاک بود
دلیر و سبکسار و ناپاک بود
❈۴❈
(کجا بیورسبش همی خواندند
چنین نام بر پهلوی راندند)
کجا بیور از پهلوانی شمار
که بد در زمانش ورا ده هزار
❈۵❈
ز اسبان تازی به زرین ستام
ورا بود چندان که بردند نام
شب و روز بردی به هر ره برین
ز راه بزرگی ز آزار کین
❈۶❈
چنان بد که ابلیس روزی پگاه
بیامد بسان یکی نیک‌خواه
دل مهتر از راه نیکی ببرد
جوان گوش گفتار او را سپرد
❈۷❈
بدو گفت پیمانت خواهم نخست
پس آنگه سخن درگشایم درست
بدو گفت جز تو کسی در سرای
چرا باشد ای نامور کدخدای
کامنت ها