خلیل‌الله خلیلی:بر قلهٔ کهسار، درختی برپاست بر شاخ درخت، آشیانی پیداست

در بیت اول به جای "قله ی" بهتر است "قلهٔ " نوشته شود.

بر قله ی کهسار، درختی برپاستبر شاخ درخت، آشیانی پیداستغم کوه و درخت، زندگانی من استبر شاخ درخت، مرغکی نغمه سراستاول خواسام بگم چقدر مصرع آخر بی ربطه اما یکم دقت کردم متوجه شدم که خیلی جالب گفته که ؛ با اینهمه غم که دارم ؛ ابرازش به اندازه یک مرغک خواننده ی نسبت به بزرگی کوه یعنی یا نمیتونم بیان کنم غمم و یا نمیشه ! در هر صورت شدت غم و خوب رسونده

خواسام = خواستم

در مصرع اول از بیت دوم، آیا جای ویرگول اشتباه نیست؟غم، کوه و درختِ زندگانیِ من است. و همچنین در بیت دوم، مصرع دوم، انگار که واژه ای کم باشد یا اشتباه نبشته شده باشد. یا بیتی در ادامه که توصیف کند که مرغک چیست و کجاست و چرا نغمه میسراید!

دقت بفرمایید معنی بیت دوم اینه که غم مانند کوه است و درخت مانند زندگانی من استو بعد بر سره شاخه ای از این درخت یک مرغی در حال خواندن استبر این اساس متوجه نحوه قرائت میشویدبه این شکل:غم کوه و درخت زندگانیِ‌ من است