خیام:مهتاب به نور دامن شب بشکافت می نوش دمی بهتر از این نتوان یافت

در اینجا خیّام قاطعانه دستور می دهد :میاندیش که مهتاب بسی اندر سر خاک یک به یک خواهد تافت !

راستش رو بخواید نظر دادن در مورد این دو بیتی خیلی سخته ولی چیزی که هست به نظر من خیام نمیدونه که بعد از مرگ برای هر انسانی چه اتفاقی می افته پس به ما پیشنهاد میکنه که عمرتون رو با شادی بگذرونید و نذارید غم و غصه بر شما چیره بشه

آفرین اسما! نکته لطیفی را متوجه شدی. خیام بیش از هر کس دیگری به شادی و مستی متوجه است چون بیش از هر کس دیگری به مرگ و سرنوشت تراژیک هستی آگاه است. شادی زیاد او اثر مستقیم رنج بی حد و حصر آگاهانه او است!

مهتاب به نور دامن شب بشکافتمی نوش دمی خوشتر از این نتوان یافتخوش باش و بیندیش که مهتاب بسیاندر سر گور یک به یک خواهد تافت

چون عهده نمی‌شود کسی فردا راحالی خوش دار این دل پر سودا رامی نوش به ماهتاب ای ماه که ماهبسیار بتابد و نیابد ما را

بیت اولش منو یاد این شعر لری انداختسه چیه، قیمتیه، قَدرِس ندونی شو مَه، فصل باهار، عهد جوونی

خوش باش و میندیش: فکر کردن خیلی از آدم انرژی میگیره پس باید به جا و به اندازه ازش استفاده کرد. خیلی از ماها همیشه درگیر فکر هستیم و اصطلاحا نشخوار ذهنی داریم یعنی افکار بیجهت و بیفایده و بی نتیجه. که باعث میشه از لحظه حال لذت نبریم.مغز انسان روزانه حدود 300 کالری می‌سوزاند یعنی حدود 23% از انرژی بدن توسط مغز مصرف می‌شود. البته این مسئله بستگی زیادی به این دارد که ما روزانه چقدر فکر می‌کنیم.

Payman:نور مهتاب به دل تاریکی شب نفوذ میکنه.لذا باید نگران نبود و خوش بود و در لحظه زندگی کرد چرا که همانطور که مهتاب باید نور به خاک بتاباند،رحمت عام خداوند هم شامل حال همه ما خاکیان میشه.پس ما را چه غم.حال را دریاب.

به نظر من خیام در این رباعی داره ترسش از مرگ رو بیان میکنه،که البته در دو مصراع اول روی شاد و بی خیال بودن تاکید میکنه ولی در بیت دوم به اون چیزی که خوشحالیشو به هم میزنه اشاره میکنه،مهتاب روی خاک یا همون مرگ.یعنی هرچقدر سعی میکنه خوشحال باشه بازم ترسی که از مرگ داره به سراغش میاد و اینجا در واقع داره خودشو نصیحت میکنه که سعی کن به مرگ فکر نکنی.

سلام بر یاران همراه  شب باده نور از خم مهتاب بنوشید  دیبای پر از پولک استاره بپوشید  می نوش و بنوشان که بسی ماه ببیند  کز خاک دو چشم من و تو چشمه بجوشید  سپاس