خیام:بر چشم تو عالم ارچه می‌آرایند مگرای بدان که عاقلان نگرایند

در اینجا , کت یعنی چه

علی آقا، کت که+ ات = که ترا ( مفعول مستقیم )وشاید مصرع آخر بردار نصیب خویش کت بربایند بوده باشد.داد دل از زندگی بستان پیش از آنکه دیر شده باشد.

متن صحیح بیت اوّل اینست : عالم اگر از بهرتومی آرایندمگرای بدان که عاقلان نگرایند

اینکه ادم سهم خودش را از دنیا بردارد اصلا کامجویانه و لذت طلبی نیست درست خردورانه است و اینکه از حق خودت نه بگذری و نه تجاوز کنی ، جایی از قران کریم به قارون از زبان کسی میگوید سهم خودت را از دنیا بر دار و فساد نکن و البته قارون گوش نمی دهد , البته می پذیرم که اصلا صوفیانه نیست و خیام اساسا روش فکری یک حکیم غیر صوفی را داشته است چنانچه فردوسی و سعدی هستند و روش او با ناصر خسروی حکیم و حکیم شهید سهروردی و حکیم شهید عین القضات و دیگران که سر بدار شدند ناهمگون است شعر هایش اگر چه مدح دنیا نیستند ولی به گذر عمر اشاره دارندو بر خور داری و بهرمندی از ان .

گراییدن یعنی ایمان اوردن گروا یعنی مومن و باورمند ، اراستن یعنی زیبیدن و تنظیم کردن و برای تنظیم لغت های سامان دادن و اراستن را داریم اینجا به کار رفته است

جناب کیخا اینکه خیام میگوید «بربای نصیب خویش...» منظورش استفاده از لحظات عمر است که در نهایت مرگ آن را از آدم می رباید. اینجا اشاره خاصی به تنازع بقا نشده و رباینده نیز ماهیت هستی است که کور و کر است و ناآگاه.

منظور خیام عالم (دانا) هست نه عالم (دنیا) چنانکه با عاقل بعدش همخوانی دارد و اصلا عالم ار در وزن و بیان زشت هست و شبیه العمر است.اما خیام ب تدبیر من میگوید که اگر چه که در چشم تو خدا (دانا) را بسیار می آرایند و اولویت و دین میگمارند، تو باور نکن که اهل خرد باور نمیکنند.شانست رو از دست نده که یکی دیگه ازش بهره میگیره (به حق)خیام خدا رو نه فقط اینجا بلکه پیوسته زیر سوال میبرهمن که نظرم به کاشف دقیق ترین تقویم جهان نزدیک تره.

این رباعی در کتاب (عمرخیامبه کوشش مجتبی مینویمبتنی بر نسخه محفوظ درکتابخانه برلین)به این شکل اومده:عالم اگر از بهر تو می آرایند بسیار چو تو روند و بسیار آیندمَگرای بدان که عاقلان نَگرایَند بِرُبای نصیبِ خویش کت بِرُباینداین رباعی در پاورقی ص11 این کتاب موجوده

سلام بر همدلان نیک  هرچند جهان خوب و فریبا باشد  دلبسته نگردد آنکه دانا باشد  مانند تو بسیار و تو سهم ار نخوری  برسهم نخورده ی تو دعوا باشد  سپاس از یاران

بیت دوم رباعی بدین متن هم صحیح است: بسیار چو تو شدند و بسیار آیند بربای نصیب خویش کِت بربایند  

اشعار خیام را نباید خواند،باید خورد