کمال خجندی:گر باد سوی خاک من آرد ز تو بویی چون زلف توام جان دمد از هر سو مویی

بسیار غلط دارد  گر باد سوی خاک من آرد ز تو بویی چون زلف تو ام جان دمد از هر سر مویی   شیرین زمانی تو من و دل شده فرهاد کز دیده روان ساخته ام سوی تو جویی   گویی دل ما گو شکن آن زلف چو چوگان من باز تراشم ز سر از بهر تو گویی   غیرت برم و باز کنم دیده خود را از روی تو چون باز کنم دیده به رویی   در مجلس اهل نظر امروز ز مستان جز غمزه تو نیست دگر عربده جویی