کمال خجندی:چو زلف تو بود از تکبر دوتا به بادی بیفتاد مسکین ز پا
❈۱❈
چو زلف تو بود از تکبر دوتا
به بادی بیفتاد مسکین ز پا
گشودن ز زلفت گره مشکل است
درین شیوه مو می شکافد صبا
❈۲❈
بکش دامن حسن چون گل ز ناز
که بر قد تو دوختند این قبا
کس آن خاک ره جز به مژگان نرفت
به چشم از پی آن رود توتیا
❈۳❈
کجا می دهد دستم از بخت ید
که پایش ببوسم پس از مرحبا
مرا زان نظر انقدر چشم هست
که در چشم عاشق بود خوش حیا
❈۴❈
دهان تو میم است و بالا الف
خدا آفرید آن دو از بهر ما
مکن پیش من ذکر حلوای لب
چو کردی بکن رحمتی بر گدا
❈۵❈
گدای در ماست گفتی کمال
چنین است شی الله ای پادشا
کامنت ها