کمال خجندی:مرا گونی بمیر از من چه تقصیر ز چندان دلبری یک ناز کم گیر
❈۱❈
مرا گونی بمیر از من چه تقصیر
ز چندان دلبری یک ناز کم گیر
خوشا خلونگه زلفت به دستم
خوش آید خلوت عشرت به زنجیر
❈۲❈
سگم خواندی ز سگ باری چه آید
که از وی باد می آری به تحقیر
نصیحت کرد عقلم دل چه خوش گفت
بدان ای روستائی جای تذکیر
❈۳❈
به هر تیری که خواهی دوخت چشمم
من اول چشم میدوزم بدان تیر
بمیرم با لب پر خنده فی الحال
چو شمع ار گوئیم در پیش من میر
❈۴❈
اگر میرد کمال از عشق آن روی
به روح پاک او خوانید تکبیر
کامنت ها