کمال خجندی:دارد به سجده شبها به روی بر زمینی بنگر که نور طاعت می تابد از جبینش
❈۱❈
دارد به سجده شبها به روی بر زمینی
بنگر که نور طاعت می تابد از جبینش
در حسن دارد آنی از لطف هم دهانی
چندانکه باز جونی آن هست و نیست اینش
❈۲❈
آن لب به آستین ها چون پاک کردی
نقل و شکر شد آنجا ریزان ز آستینش
از می دانی چراست همدم خال و خطش به لبها
و برخاستند او را بردند عقل و دینش
❈۳❈
میکرد جان عاشق بر دلبران گرانی
بگذاشتند او را بردند عقل و دینش
بی تو کجا بت چین یک جا قرار گیرد
گر دست و پا ببندند صورتگران چینش
❈۴❈
خون کمال گفتی ریزم به خاک این در
جا در بهشت سازد گر می کشی چنینش
کامنت ها