کمال خجندی:چو زلف یار ز خود لازم است ببریدن گر اختیار کنی خاک پاش بوسیدن
❈۱❈
چو زلف یار ز خود لازم است ببریدن
گر اختیار کنی خاک پاش بوسیدن
دلا چو در حرم عشق میروی خود را
چو شمع جمع ادب نیست در میان دیدن
❈۲❈
به خاک بوسی پایت هنوز دارم چشم
در آن زمان که بگیرم به خاک پوسیدن
اگر نه داعیة شبروست زلف ترا
چه موجیست بدامن چراغ پوشیدن
❈۳❈
بکشت پیچش آن زلف تا بدار مرا
چنان که دام کشد مرغ را ز پیچیدن
همیشه گرد تو خواهیم چون کمر گردید
که گرد موی میانان خوش است گردیدن
❈۴❈
کمال وصف میانش اگر کنی تحریر
قلم بباید باریکتر تراشیدن
کامنت ها