امیرخسرو دهلوی:سروی چو تو در اچه و در تته نباشد گل مثل رخ خوب تو البته نباشد

همه ش که تته پته شد.اما نکته ی جالبش اینکه این مصراع، مته داشت. یعنی مته رو ایرانیا و هندیا 700 سال قبل کشف کرده بودن؟ ایولدر دیده خصم تو به جز مته نباشد

به دنبال پرسش جالب یکی در ویکی پدیا خواندم که تاریخچه پیدایش مته قاشقی به زمان فرمانروایی رم باستان بر میگردد! ولی تصور مته در چشم خصمان برای یک شاعر موسیقیدان کمی خشن است نیست؟!

تا نباشد به رنگ روز چو شبتا نباشد به فعل نور چو نارشب اعدات را مباد کرانروز شادیت را مباد کنارپای بدگوی حاسدت در بندسر بدخواه و دشمنت بر دارانوری

در طبع نکوخواه تو نوری و سروریدر مغز بداندیش تو ناری و دخانیمسعود سعد

آّقا یکیاز افاضات ادبی شما بهره ها بردم خدا را شکر که از اینگونه اطلاعات و مطالعات محروم بوده ام من از ادب تنها این آموخته ام که به بانویی فرهیخته نگویم: ” اگر مقداری مطالعات ادبیاتی را افزایش دهید “و تشخیص بدهم نامهای بانوان را از آقایانبا ادبیاتتان خوب و خوش باشید

حسین عزیز که جانم فدای نام قشنگ توشما می دانید فرق غزل با قصیده چیست؟ و توشیح و تلمیح و تضمین و تشبیب و دعا و نفرین و... یعنی چه؟و اینکه آیا اگر کسی اشکال سخن کس دیگری را باز گفت لازم است الفش را گفت تا یای آن هم برود؟حافظ وظیفه ی تو دعا گفتن است و بس!بسیاری از شاعران- حتی شاعران مودب ادبیات فارسی- در انتهای قصائد خویش انواع و اقسام عذاب های رایج و غیر رایج و ممکن و ناممکن را برای دشمن ممدوح خویش خواسته اند.بی ادبی می شود ولی انتهای این قصیده را بخوانید:انوری » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر/

آقای یکیشما که مطالعاتتان در ادبیات زیاد است ، لطفاً بفرمایید کدام قصیده سرا . به قول شما ” برای خصم، عذاب های دردناک تر از مته در چشم فرو بردن را خوستاه اند.“ یکی دو مثال هم میزدید تا ما بی سوادان از معلومات آن جناب بهره ای ببریم با پوزش که زحمت افزا شدم ، بالاخره اظهار فضل کردن هم هزینه ای دارد . ندارد ؟