شمس مغربی:تو میخواهی که تا تنها تو باشی کسی دیگر نباشد تا تو باشی

  چه باده ایست که مست است میفروش از ویکسی که خورد نیاید دگر بهوش از ویچه باده ایست که مست و خراب اوست شرابمدام در دل خمها بود بجوش از ویچه باده ایست ندانم که میدهد ساقیکه باده مست خراب است و باده نوش از ویچو بحر قطره از آن می بخورد شد سرمستبجوش آمد و در جنبش و خروش از ویچه چهره بود که هر سوی چهره بنمودچه نقش بود که برخاست این نقوش از ویبیا بیا سخنی گو از آن صنم با مننمی سزد که شوی پیش من خموش از ویبگوش هوش کس امروز می نیارد گفتدل آنچه سمع روانش شنیده دوش از ویچو مغربییست ترا خازن خزانه رازدگر خزانه اسرار را مپوش از وی