مهستی گنجوی:ایام چو آتشکده از سینهٔ ماست عالم کهن از وجود دیرینهٔ ماست

در تکمیل کلام جناب کیخا باید عرض کنم تعدادی از رباعیات از جمله همین رباعی ، نگاه صریح و مستقیمی به رباعیات خیام دارد . ورای تشابه نگاه و تفکر ، واژگان هم بسیار بسیار شبیه اند .مثلا بیت اول این مصرع را به ذهن متبادر میکند :دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست ...یا بیت دوم نشانی مفهومی از بیت دوم این رباعی دارد:این کوزه چو من عاشق زاری بوده است / در بند سر زلف نگاری بوده استاین دسته که در گردن او می بینی / دستی است که بر گردن یاری بوده است یا مثلا این بیت :این سبزه که امروز تماشاگه توست / فردا همه از خاک تو برخواهد رست همه ی اینها برگرفته از فلسفه ی خیامی است . نوعی مسخ . ابیات اصلا قدرت نگاریده های خیام را ندارند و به شدت تاثیر از آنها در شعر بالا مشاهده میشود .

اشعار ایشان خیلی به اشعار خیام نزدیک است و خواننده اگر سراینده شعر را نداند گمان به خیام میبرد. (من ادیب نیستم، مکانیک هستم، به این دلیل ممکن است نظرم سطحی و عامیانه باشد)لذت بردمروح هر دو شاعر شاد باشد.

نگاه بلندی به بالای انسان دارد و نیم نگاهی به خیام

حسینی جان تو یک مکانیک فرهیخته هستی تمام شد و رفت

درود 👌👌👌

شرح حال کنون