گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مهستی گنجوی:شفتالوی آبدارت ای سرو سهی آمد ز ره بوسه به دندان رهی

❈۱❈
شفتالوی آبدارت ای سرو سهی آمد ز ره بوسه به دندان رهی
سیب زنخت در دل من نار افکند زین سوخته ناید پس از این بوی همی

فایل صوتی رباعیات رباعی شمارۀ ۱۸۷

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

امین
2015-02-11T00:48:41
سلام و نخسته به گمانم ، مهی ، حـــرف پایانیست :)
جعفر عسکری
2019-11-07T02:36:17
سلامقطعا "همی" در آخر مصرع چهارم اشتباهه و "بهی" درسته.بوی بهی یعنی التیام و منظور خوب شدنه که شاعر از محالات می دونه.در ضمن با مراعات شفتالو،سیب و نار،قطعا بِه باید قافیه باشه که شاعر هر دو معنی رو در نظر داشته.