مهستی گنجوی:چون با دل تو نیست … در یک پوست در چشم تو یکرنگ بود دشمن و دوست

مصرع اول این طور نمیتونه باشه؟چون با دل تو نیست خرد در یک پوستیعنی می فرماید تو عقل نداری که دوست و دشمن را یکی میبینی

بنده این مصرع را قبلا اینگونه شنیده بودم :​چون با دل تونیست (وفا) دریک پوست....

درمصرع اول:چون بادل تو نیست دلم در یک پوست باید صحیح باشد

بس ! بس! که شکایت تو ناکرده به است رو....

و مصراع نخست شاید بدین گونه درست تر و هم عاشقانه تر باشد:چون بادل من ،نیست دلت در یک پوست که با مصرع دوم نیز همخوان است.

با آقا کاظم موافقم!

رسائل العُشّاق و وسایل المشتاق، علی بن احمد سیفی نیشابوری، نسخه برگردان دستنویس شمارۀ 3005 کتابخانۀ المالی ترکیه، کتابت 685 ق، به کوشش: جواد بشری، تهران، بنیاد موقوفات افشار، با همکاری انتشارات سخن، 1399این دو رباعی در این کتاب آمده است:تا خسته دلم به عشقت اندر پیوستدانی که همه فضول بنهاد ز دستچندان‌که تو خواهی ز تو نومیدی هستخود را به رسن بر تو همی‌نتوان بستبر یاد تو بی تو این جهان گذرانبگذاشتم و تو هستی از بی‌خبراندست از تو بشستم و نشستم به کرانچون بی تو گذشت، بگذرد بی دگرانرباعی اول، جزو رباعیّات نویافتۀ مهستی است و رباعی دوم، در لباب الالباب به اسم رشیدی سمرقندی است (377) و در دیوان رشیدالدین وطواط هم وارد شده است (ص 617).