مهستی گنجوی:آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت وز شومی شوم نیمهٔ روم بسوخت

مقصد از روم ( Roma ) پایتخت ایطالیای کنونی ، و واتیکان (Watican) ٫ می باشد .

البته واتیکان را باید چنین نوشت : ( Vatican ) .

ازبهر یک شومسوخت شهر روم

سلامتعجب کردم از تفسیر!! دوستانشوم در هر دو مصرع بیت اول یعنی شوی(شوهر)منروم یعنی روی منموم هم یعنی موی من(اشاره به بلندی موی شاعر دارد)اصلا هم ربطی به نرون و روم و .. ندارهبا این توضیحات لطفا یه بار دیگه این رباعی رو بخونید

شما اشتباه می کنیدشوم = Shoom روم = roomو ایشان از نرون یادی نکرده است !

یادی از نرون خونخوارکرد

دو ستان درست می فرمایند باد وزیده جامه ی شوهر سوخته و از عصبانیت شوهر شاعره روی برگردانده ( تصویری زیبا از نیم رخ شاعره ) که از شرم نیمه رو و گستاخی که داشته سوخته است .از خجالت و شدت توبیخ بر زمین نشسته بود یا خودش رو جمع و جور کرده بود که برخاسته تا آتش را بنشاند که گیسوش هم می سوزد .

کلمات شوم و روم و موم همگی ایهام تناسب دارند و شاعر تعمدا خواسته تا فهم منظور اصلی سخت تر شود

سلام،نظر به اینکه تفسیر آقای عسگری درست میباشد، سوالی هست که امید است دوستان جواب بدهند که آیا در مصرع پایانی کلمه «موم» به معنای خود شمع (در زبان عربی) نیست؟ بر پای بدم که شمع را بنشانم آتش ز سر شمع همه موم بسوختسپاس. از توضیحات دوستان بهره زیادی می‌برم . متشکرم

من تعجب کردم به تفسیر جناب عسکری !مگر این متل را نشنیده ی که میگویند: (از بهر یک شوم بسوخت شهر روم)؟ و در رباعی بالا درست همین متل توضیح هم داده شده، لطفن زبان پارسی را به لهجه های خود تفسیر نکنید مگر شوی (شوهر) و موی (زلف) در کجای این رباعی سازگاری دارد؟با آن توضیحات شما یک بار دیگر هم رباعی را خواندم اما سراسر مشکل داشت و هیچ معنی منطقی هم نداشت.با مهر بارش

سلام . واقعا جناب عسگری درست و شیوا توضیح دادند . البته ایشان کاملا درست شرح دادند

سلامجناب Bareshاینقدر این رباعی واضح و روشنه که احتیاجی به تفسیر و لهجه ندارهشما لطفا سازگاری "بر پای بدم" و "شمع نشاندن" رو در این رباعی با موضوع مطرح شده تون بفرمائید تا مشخص شه که آیا شاعره این شعر در روم بودند تا آن آتش رو بنشانند؟لطفا معنی منطقی خودتون رو ذکر کنید تا گمراهی ها بیشتر نشنشاید شاعره نگاهی به اون متل داشته باشن ولی کاملا مشخصه که ربطی به اون ماجرا ندارهاگر دلایل منطقی و محکمه پسندی دارین،بفرمائین.شاید من اشتباه می کنم(در ضمن جستجو کردم و این متل و ماجرای مربوط به اون رو نیافتم.اگر لینکی هست ارائه کنین)

با سلام واضح است شاعر در اینجا خواسته هنر نمایی کند و انصافا اشراف کامل به لهجه و گویش را به حد اعلی رسانده و به خواننده فهمانده بر اثر وزش باد جامه‌ی شویش(شوهرش) سوخته و از و شومی و بد شگونی شویش (شوهرش) رویش زیبا و چون قرص ماهش (اشاره به نیمه همان ماه چارده را القا می کند)ایستاده و سرپا خواسته شمع را بر تاقچه و بلندایی در حد نیم تنه بنشاند (که اشاره به رفاه زندگی دار) و شعله‌ی شمع موی او را سوزاندهامید که تفسیرم را نقد فرمایید‌ سپاسگزارم

من از خواندن این رباعی اینو دریافت کردم باد وزیده و شمع نزدیک لباس بوده و باعث سوختن لباس شوهر شده شوهر با عصبانیت زن رو باعث سوختن لباسش دانسته و احتمالا سیلی به صورتش زده و در  نصف صورتش احساس سوزش و سوختگی کرده و همینکه رفته شمعی که باعث سوختن لباس شده رو خاموش کنه موهاش هم آتش گرفته اگر همینی که من از این شعر فهمیدم باشه شاید این رباعی حاصل همان سیلی باشه

سلام خدمت عزیزان دیدگاه دوستان رو خوندم و میتونم بگم که برداشت همه دوستان تا حدودی درست بود و در تکمیل نظرات شما این رو اضافه کنم که شاعر دقیقا به داستان نرون و سوختن شهر روم اشاره میکنه و با توانایی بالا در سرودن و به زیبایی ، خودش رو به شهر روم و همسرش رو به نرون تشبیه میکنه و میشه گفت شاعر پیشامد زندگی خودش و بار غمی که براش بوجود اومده رو با اتش سوزی شهر روم و آن فاجعه مقایسه میکنه 

شاعره در زبان پارسی درست نیست و اضافه کردن پسوند  ه برای افراد مونث در دستور زبان عربی است.