مهستی گنجوی:پیوسته خرابات ز رندان خوش باد در دامن زهد و زاهدی آتش باد

جنابان کیخا و شمس،زیر گنبد کبود را از یاد برده اید؟ زیر گنبد سیاه می خواندید؟؟ کبود همان آبی آسمانی پر رنگ است، نیلی . صوفیان از دنیا بریده ، بی سلسله و خانگاه ، همچون برزیگران ، در زیر آسمان کبود این رنگ را برای در امان ماندن از آسیب فرابنفش آفتاب به تن می کرده اند!!.شگفتا !! دانشمندانی که در خدمت زیبارویان جنوب فرانسه اند، یا ساحل زمردین ساردنیا و .... به تازگی دو ریالی شان افتاده است!!

من خیال می کردم دلق ازرق ویژه صوفیان بلندمرتبه و سیاه از آن تازه کاران بود، بر مبنای این غزل حافظ :ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیمجامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

با عرض سلام. دو مطلب را می خواهم عرض کنم: یکی اینکه مصرع سوم سکته به نطر می رسد، اگر "آن در دوصد پاره" و یا "آن دلق دوصد پاره" باشد سکتگی بر طرف خواهد شد. (آن دلق دوصد پاره و آن صوف کبود) و هم اینکه دلق با صوف مناسب تر است.مطلب دوم اینکه منظور از ذکر "کبود" این نیست که این صوف فقط کبود باشد و لا غیر! شاعر فقط خواسته یکی از رنگ های پشم را ذکر کند.

شمس جان واژه کیهان را آغازید و زندگی را آغالانید ! به واژه تو هیچگاه به خردی ننگریده ای و گرنه ایدون نبودی که هستی .

درود و سلاممیشه مصرع آخر رو معنی کنید؟صوف کبود به چه معنی و در صدپاره کنایه از چی هستش؟

منظورم بیت آخر بود :D

حالا چرا صوف کبود می پوشیدند نه سیاه ؟چون گوسفندهای تک رنگ مانند سیاه و سپید و قهوه پشمشان برای تولید پارچه های یک رنگ برداشت می شد و پشم های گوسفند های چند رنگ و با رنگ در هم برای تولید پارچه تک رنگ چون سودرسان نبوده همه را یک جا توده می کردند و خوب دستامد این پشم های همه رنگ یک پشم کبود می شده است !

پر پیداست که این صوف کبود چون از پشم در هم رنگ بوده است ارزان بوده است .

شمس جانم کبود که به لری qiow می شود همان است که در لغت cyanosis به انگلیسی معنی کبود می دهد و اینجا سیانوز چنانچه می نینیم با سیا شروع می شود ! یعنی هر دو یک لغتند چنانچه می فرمایید . اما من داستان شبانی را بخاطر ژن هایم می دانم ! و داستان صوف را از دکتر شمیسا در کتاب فرهنگ اشارات خوانده ام گویا .

این رباعی در مجموعه شعری از خیام مکتوب به قرن ۱۸ آمده.