مهستی گنجوی:شهری زن و مرد در رخت می‌نگرند وز سوز غم عشق تو جان در خطرند

مصرع آخر شاید این باشد از " " عشق ِ " " تو عاشقان به روزی بدرند

همان که محمد عزیز در حاشیه ی قبلی اشاره کرد. ممنون

به نظر من این بودهشهری زن و مرد در رخ تو می‌نگرندوز سوز غم عشق تو جان در خطرندهر جامه که سالی پدرت بفروشداز عشق تو عاشقان به روزی بدرند

شهری زن و مرد در رخت می‌نگرندوز سوز غم عشق تو، جان در خطرندهر جامه که سالی پدرت بفروشدهر روزه جماعتی دوان می بدرند

سلامجناب آقای محمّد:مصرع اول پیشنهادی شما دچار مشکل وزنیه ولی مصرع اول شعر اصلی کاملا درستهمصرع پیشنهادی چهارم باید جایگزین بشه.کلمه "عشق" جا افتاده

گوهر مهستی (جامه دریدن): نخست اینکه مهستی نیک میداند که چگونه جامه دریدن اوج ظرافت و طلب معشوق است (اگر چه متضاد آن نظیر سایر مراتب تعالی نشان تجاوز به حریم دیگران است.) اما مهستی که به گمانم در زمان سرایش این اشعار دوشیزه بوده میفرماید جامه ای که پدر سالی در بازار بفروشد، عشاق به یک لحظه میدرند که هم نشان از سختی کسب پدر دارد، هم نشان از آنچه در زمان زیادت عشاق رخ میدهد.. در مقام معرفت آنگاه که عاشق و معشوق افزون گردد جامه ها یوسف وار دریده شوند و ای بسا بیگناه متهم. #امیرعلی_رستم_داودپور #تانترا(رساله)