مهدی اخوان ثالث:۱ همچو دیوی سهمگین در خواب
❈۱❈
۱
همچو دیوی سهمگین در خواب
پیکرش نیمی به سایه ، نیم در مهتاب
درکنار برکهٔ آرام
❈۲❈
اوفتاده صخرهای پوشیده از گلسنگ
کز تنش لختی به ساحل خفته و لختی دگر در آب
سوی دیگر بیشهٔ انبوه
همچو روح عرصهٔ شطرنج
❈۳❈
در همان لحظهٔ شکست سخت ، چون پیروزی دشوار
لحظهٔ ژرف نجیب دلکش بغرنج
سوی دیگر آسمان باز
واندر آن مرغان آرام سکوتی پاک ، در پرواز
❈۴❈
گاه عاشق وار غوک نوجوان در دوردست برکه خوش میخواند
با صدایی چون بلور آبی روشن
غوکهای دیگر از این سوی و آن سو در جوابش گرم میخواندند
با صداهایی چو آوار پلی ز آهن
❈۵❈
خرد میگشت آن بلوری شمش
زیر آن آوار
باز خامش بود
پهنهٔ سیمابگون برکهٔ هموار
❈۶❈
عصر بود و آفتاب زرد کجتابی
برکه بود و بیشه بود و آسمان باز
برکه چون عهدی که با انکار
در نهان چشمی آبی خفته باشد ، بود
❈۷❈
بیشه چون نقشی
کاندران نقاش مرگ مادرش را گفته باشد ، بود
آسمان خموش
همچو پیغامی که کس نشنفته باشد ، بود
❈۸❈
۲
من چو پیغامی به بال مرغک پیغامبر بسته
در نجیب پر شکوه آسمان پرواز میکردم
تکیه داده بر ستبر صخرهٔ ساحل
❈۹❈
با بلورین دشت صیقل خوردهٔ آرام
راز میکردم
میفشاندم گاه بی قصدی
در صفای برکه مشتی ریگ خاک آلود
❈۱۰❈
و زلال سادهٔ آیینه وارش را
با کدورت یار میکردم
و بدین اندیشه لختی میسپردم دل
که زلالی چیست پس ، گر نیست تنهایی ؟
❈۱۱❈
باز با مشتی دگر تنهاییش را همچنان بیمار میکردم
بیشه کم کم در کنار برکه میخوابید
و آفتاب زرد و نارنجی
جون ترنجی پیر و پژمرده
❈۱۲❈
از خال شاخ و برگ ابر میتابید
عصر تنگی بود
و مرا با خویشتن گویی
خوش خوشک آهنگ جنگی بود
❈۱۳❈
من نمیدانم کدامین دیو
به نهانگاه کدامین بیشهٔ افسون
در کنار برکهٔ جادو ، پرم در آتش افکنده ست
لیک میدانم دلم چون پیر مرغی کور و سرگردان
لیک میدانم دلم چون پیر مرغی کور و سرگردان
از ملال و و حشت و اندوه کنده ست
۳
❈۱۴❈
خوابگرد قصههای شوم وحشتناک را مانم
قصههایی با هزاران کوچه باغ حسرت و هیهات
پیچ و خمهاشان بسی آفات راییات
سوی بس پس کوچهها رانده
❈۱۵❈
کاروان روز و شب کوچیده ، من مانده
با غرور تشنهٔ مجروح
با تواضعهای نادلخواه
نیمی آتش را و نیمی خاک را مانم
❈۱۶❈
روزها را همچو مشتی برگ زرد پیر و پیراری
میسپارم زیر پای لحظههای پست
لحظههای مست ، یا هشیار
از دریغ و از دروغ انبوه
❈۱۷❈
وز تهی سرشار
و شبان را همچو چنگی سکههای از رواج افتاده و تیره
میکنم پرتاب
پشت کوه مستی و اشک و فراموشی
❈۱۸❈
جاودان مستور در گلسنگهای نفرت و نفرین
غرقه در سردی و خاموشی
خوابگرد قصههای بی سرانجام
قصههایی با فضای تیره و غمگین
❈۱۹❈
و هوای گند و گرد آلود
کوچهها بن بست
راهها مسدود
۴
❈۲۰❈
در شب قطبی
این سحر گم کردهٔ بی کوکب قطبی
در شب جاوید
زی شبستان غریب من
❈۲۱❈
نقبی از زندان به کشتنگاه
برگ زردی هم نیارد باد ولگردی
از خزان جاودان بیشهٔ خورشید
کامنت ها