گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

محتشم کاشانی:چشمت چو شهر غمزه را آرایش مژگان کند صد رخنه زین آئین مرا در کشور ایمان کند

❈۱❈
چشمت چو شهر غمزه را آرایش مژگان کند صد رخنه زین آئین مرا در کشور ایمان کند
از کشتکان شهری پر و خلق از پی قاتل دوان با نرگس فتان بگو تا غمزه را پنهان کند
❈۲❈
اشک من از خواب سکون بیدار و مردم بی خبر این سیل اگر آید چنین صدخانه را ویران کند
ماهی نهد دل بر خطر مرغ هوا یابد ضرر آن دم که اشک و اه من در بحر و بر طوفان کند
❈۳❈
گر مژدهٔ کشتن دهی زندانیان عشق را صد یوسف از مصر طرب آهنگ این زندان کند
زین‌سان که من در عاشقی دارم حیات از درد او میرم اگر عیسی دمی درد مرا درمان کند
❈۴❈
گردد کمال حسن و عشق آن دم عیان بر منکران کورا بهار خطر رسد ما را جنون طغیان کند
ای پرده‌دار از پیش او یک سو نشین بهر خدا تا عرض حال خود گدا در حضرت سلطان کند
❈۵❈
دشتی که سازد محتشم گرم از سموم آه خود گر باد بر وی بگذرد صد خضر را بی‌جان کند

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۲۲۶

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

سینا
2015-09-05T00:41:55
ممنون فاطمه، تخصصی توی این زمینه ندارم اما حس می کنم درست گفتید. من وزن شعر ها با گذاشتن "تن" و "ت" به جای کلمات میفهمم. مثلا توی این شعر:تن تن ت تن/تن تن ت تن/تن تن ت تن/تن تن ت تن اگه شما اینجا نظر نداده بودید یکم به روش خودم شک می کردم.
فاطمه
2012-11-22T16:55:21
وزن:مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن رجز مثمن سالم---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
محمد عسگری - وفا -
2021-02-23T01:06:32
سلام علیکملطفا در مصرع دوم بیت هفتم خط را جایگزین خطر فرمائید.خطلغت‌نامه دهخداخط. [ خ ُطط ](اِخ ) یکی از دو کوه مکه که ابوقبیس و احمر باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). در معجم البلدان آمده است : نام کوهی واقع در مکه که عبارتست از اخشب غربی* خط. [ خ ُطط ] (اِخ ) نام جای پرنخلستان است در بحرین و آنرا خط عبدالقیس نیز می گویند. (معجم البلدان ).*خط سبز: [قدیمی، مجاز] موی لب که تازه بر پشت لب جوانی روییده باشد: ای نقطهٴ سیاهی بالای خط سبزت / خوش‌دانه‌ای ولیکن بس بر کنار دامی (سعدی2