مولانا:گرچه نشنید آن موکل آن سخن رفت در گوشی که آن بد من لدن
❈۱❈
گرچه نشنید آن موکل آن سخن
رفت در گوشی که آن بد من لدن
بوی پیراهان یوسف را ندید
آنک حافظ بود و یعقوبش کشید
❈۲❈
آن شیاطین بر عنان آسمان
نشنوند آن سر لوح غیب‌دان
آن محمد خفته و تکیه زده
آمده سر گرد او گردان شده
❈۳❈
او خورد حلوا که روزیشست باز
آن نه کانگشتان او باشد دراز
نجم ثاقب گشته حارس دیوران
که بهل دزدی ز احمد سر ستان
❈۴❈
ای دویده سوی دکان از پگاه
هین به مسجد رو بجو رزق اله
پس رسول آن گفتشان را فهم کرد
گفت آن خنده نبودم از نبرد
❈۵❈
مرده‌اند ایشان و پوسیدهٔ فنا
مرده کشتن نیست مردی پیش ما
خود کیند ایشان که مه گردد شکاف
چونک من پا بفشرم اندر مصاف
❈۶❈
آنگهی کآزاد بودیت و مکین
مر شما را بسته می‌دیدم چنین
ای بنازیده به ملک و خاندان
نزد عاقل اشتری بر ناودان
❈۷❈
نقش تن را تا فتاد از بام طشت
پیش چشمم کل آت آت گشت
بنگرم در غوره می بینم عیان
بنگرم در نیست شی بینم عیان
❈۸❈
بنگرم سر عالمی بینم نهان
آدم و حوا نرسته از جهان
مر شما را وقت ذرات الست
دیده‌ام پا بسته و منکوس و پست
❈۹❈
از حدوث آسمان بی عمد
آنچ دانسته بدم افزون نشد
من شما را سرنگون می‌دیده‌ام
پیش از آن کز آب و گل بالیده‌ام
❈۱۰❈
نو ندیدم تا کنم شادی بدان
این همی‌دیدم در آن اقبالتان
بستهٔ قهر خفی وانگه چه قهر
قند می‌خوردید و در وی درج زهر
❈۱۱❈
این چنین قندی پر از زهر ار عدو
خوش بنوشد چت حسد آید برو
با نشاط آن زهر می‌کردید نوش
مرگتان خفیه گرفته هر دو گوش
❈۱۲❈
من نمی‌کردم غزا از بهر آن
تا ظفر یابم فرو گیرم جهان
کین جهان جیفه‌ست و مردار و رخیص
بر چنین مردار چون باشم حریص
❈۱۳❈
سگ نیم تا پرچم مرده کنم
عیسی‌ام آیم که تا زنده‌ش کنم
زان همی‌کردم صفوف جنگ چاک
تا رهانم مر شما را از هلاک
❈۱۴❈
زان نمی‌برم گلوهای بشر
تا مرا باشد کر و فر و حشر
زان همی‌برم گلویی چند تا
زان گلوها عالمی یابد رها
❈۱۵❈
که شما پروانه‌وار از جهل خویش
پیش آتش می‌کنید این حمله کیش
من همی‌رانم شما را همچو مست
از در افتادن در آتش با دو دست
❈۱۶❈
آنک خود را فتحها پنداشتید
تخم منحوسی خود می‌کاشتید
یکدگر را جد جد می‌خواندید
سوی اژدرها فرس می‌راندید
❈۱۷❈
قهر می‌کردید و اندر عین قهر
خود شما مقهور قهر شیر دهر
فایل صوتی مثنوی معنوی بخش ۲۲۰ - آگاه شدن پیغامبر علیه السلام از طعن ایشان بر شماتت او
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها