مولانا:یک امیری زان امیران پیش رفت پیش آن قوم وفا اندیش رفت
❈۱❈
یک امیری زان امیران پیش رفت
پیش آن قوم وفا اندیش رفت
گفت اینک نایب آن مرد من
نایب عیسی منم اندر زمن
❈۲❈
اینک این طومار برهان منست
کین نیابت بعد ازو آن منست
آن امیر دیگر آمد از کمین
دعوی او در خلافت بد همین
❈۳❈
از بغل او نیز طوماری نمود
تا برآمد هر دو را خشم جهود
آن امیران دگر یکیک قطار
برکشیده تیغهای آبدار
❈۴❈
هر یکی را تیغ و طوماری به دست
درهم افتادند چون پیلان مست
صد هزاران مرد ترسا کشته شد
تا ز سرهای بریده پشته شد
❈۵❈
خون روان شد همچو سیل از چپ و راست
کوه کوه اندر هوا زین گرد خاست
تخمهای فتنهها کو کِشته بود
آفت سرهای ایشان گَشته بود
❈۶❈
جوزها بشکست و آن کان مغز داشت
بَعد کشتن روح پاک نغز داشت
کشتن و مردن که بر نقش تنست
چون انار و سیب را بشکستنست
❈۷❈
آنچ شیرینست او شد ناردانگ
وانک پوسیدهست نبود غیر بانگ
آنچ با معنیست خود پیدا شود
وانچ پوسیدهست او رسوا شود
❈۸❈
رو بمعنی کوش ای صورتپرست
زانک معنی بر تن صورت پُرست
همنشین اهل معنی باش تا
هم عطا یابی و هم باشی فتی
❈۹❈
جان بیمعنی درین تن بیخلاف
هست همچون تیغ چوبین در غلاف
تا غلاف اندر بود باقیمتست
چون برون شد سوختن را آلتست
❈۱۰❈
تیغ چوبین را مبر در کارزار
بنگر اول تا نگردد کار زار
گر بود چوبین برو دیگر طلب
ور بود الماس پیش آ با طرب
❈۱۱❈
تیغ در زرادخانهٔ اولیاست
دیدن ایشان شما را کیمیاست
جمله دانایان همین گفته همین
هست دانا رحمة للعالمین
❈۱۲❈
گر اناری میخری خندان بخر
تا دهد خنده ز دانهٔ او خبر
ای مبارک خندهاش کو از دهان
مینماید دل چو دُر از دُرج جان
❈۱۳❈
نامبارک خندهٔ آن لاله بود
کز دهان او سیاهی دل نمود
نارِ خندان باغ را خندان کند
صحبت مردانت از مردان کند
❈۱۴❈
گر تو سنگ صخره و مرمر شوی
چون به صاحب دل رسی گوهر شوی
مهر پاکان درمیان جان نشان
دل مده الا به مهر دلخوشان
❈۱۵❈
کوی نومیدی مرو اومیدهاست
سوی تاریکی مرو خورشیدهاست
دل ترا در کوی اهل دل کشد
تن ترا در حبس آب و گل کشد
❈۱۶❈
هین غذای دل بده از همدلی
رو بجو اقبال را از مقبلی
کامنت ها