مولانا:دوش دل عربده گر با کی بود مشت کی کردست دو چشمش کبود
❈۱❈
دوش دل عربده گر با کی بود
مشت کی کردست دو چشمش کبود
آن دل پرخواره ز عشق شراب
هفت قدح از دگران برفزود
❈۲❈
مست شد و بر سر کوی اوفتاد
دست زنان ناگه خوابش ربود
آن عسسی رفت قبایش ببرد
وان دگری شد کمرش را گشود
❈۳❈
آمد چنگی بنوازید تار
جست ز خواب آن دل بی‌تار و پود
دید قبا رفته خمارش نماند
دید زیان کم شد سودای سود
❈۴❈
دیدش ساقی که در آتش فتاد
جام گرفت و سوی او شد چو دود
بر غم او ریخت می دلگشا
صورت اقبال بدو رو نمود
❈۵❈
بخت بقا یافت قبا گو برو
ذوق فنا دید چه جوید وجود
عالم ویرانه به جغدان حلال
باد دو صد شنبه از آن جهود
❈۶❈
ما چو خرابیم و خراباتییم
خیز قدح پر کن و پیش آر زود
این قدح از لطف نیاید به چشم
جسم نداند می جان آزمود
❈۷❈
زان سوی گوش آمد این طبل عید
در دلش آتش بزن افغان عود
بس کن و اندر تتق عشق رو
دلبر خوبست و هزاران حسود
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۱۰۰۴
تصاویر
کامنت ها