مولانا:جفا از سر گرفتی یاد می‌دار نکردی آن چه گفتی یاد می‌دار

درودچقدر این زبان ناله در شعر مولانا برایم عجیب است!

خانم خرسندبه نظر بنده در این شعر مخاطب نفس مولانا و گوینده روح اوست.

درود بر دوستان اهل ادبکسی میدونه مخاطب این شعر کیه؟ لطفا مختصر تفسیری بفرمایید

درود به شما یک غزل در( منطق العشاق اوحدی) هم هست که خیلی زیبا و نزدیک به این غزل هستش،که تقدیم میکنم به شما عزیزاندل از ما برگرفتی یاد می‌دارجفا از سر گرفتی یاد می‌داربه دست من ندادی زلف و با منبه مویی در گرفتی یاد می‌دارچو دستم تنگ دیدی چون دهانتکسی دیگر گرفتی یاد می‌دارمرا درویش دیدی رفتی از غم رخم در زر گرفتی یاد می‌داردل من ریش کردی دیگری راچو جان در بر گرفتی یاد می‌دارمرا چون حلقه بر در دیدی اکنونبه ترک در گرفتی یاد می‌دارگرفتی دست یکسر دوستان رامرا کمتر گرفتی یاد می‌دارچو دیدی در سر من سوز مهرتز کین خنجر گرفتی یاد می‌دارچو سرگردان بدیدی اوحدی رازبانش بر گرفتی یاد می‌داراوحدی

در حقیقت مخاطبین شعر تک تک انسانهاهستند .وابیات به نوعی یاد آوری وگوشزد وعبرت گرفتن از خطاهای قبلی می باشدکه خداوند این یاد آو ری را از دهان طوطی شکر سخن شیرین گفتارش به گوش مخلوقاتش رسانیده

همه غزل های دیوان شمس از یک ارزش برخوردار نیستند زیرا دوره شاعری جلال دین دو قسمت است پیش از شمس و پس از آشنایی با شمس و تحول عظیم او، در غزل های دوره اول به ندرت غزل خوبی پیدا میشود در حالیکه غزل های دوره دوم شامل غزل های شگرف و عالی هستند، هرچند چنین برداشتی را من از کسی نشنیده ام ولی کاملن این را باور دارم و تجربه کرده ام، ازاینرو عقیده دارم نباید خیلی در باره بعضی غزل ها کنجکاوی بی مورد بخرج داداین قضاوت شامل کتاب ماهنامه (مثنوی) نمی شود آنجا همه چیز سنجیده و پرارزش استولی در مورد فیه ما فیه نیز این قضاوت بی مورد نیست

تا بی نهایت میشه برای مخاطب و معشوق قصه سر هم کرد اما نمی دونم چه اشکالی داره قبول کنیم خیلی ساده مخاطب شاعر کسی بوده که خیلی دوستش داشته، این یعنی خود عشق...حتما باید مخاطب نفس و روح و در و دیوار باشه!

با سلام این شعر از زبان خالق نقل شده و مخاطبش انسان است.

مخاطب شعر به احتمال زیاد شمس تبریزی است که با غیبت ناگهانی خود غم عظیمی به دل حضرت مولانا روانه کرد و خواب و خوراک را از او گرفت و در نهایت به کوشش سلطان ولد پسر بطرگ مولانا ، وی در دمشق یافت شد و با آنکه می دانست در قونیه مرگ در انتظارش است ، جهت آرام گرفتن دل حضرت مولانا ، رهسپار قونیه شد