مولانا:مرا یارا چنین بی‌یار مگذار ز من مگذر مرا مگذار مگذار

شعر رو به صورت زیر در دیوانی خواندم:مرا یارا چنین بی‌یار مگذارز من مگذر مرا مگذار مگذاربه زنهارت درآمد جان چاکرمرا در هجر بی‌ زنهار مگذارطبیب جان نه، بل عیسیّ وقتیمرو، ما را چنین بیمار مگذارمرا گفتی که ما را یار غاریچنین تنها مرا در غار مگذارمینداز اندکی آتش به سینهکه نبود آتش اندک خوار،‌مگذاردمم بگسست لیکن بار دیگرزمن بشنو، مرا این بار مگذارز غم خوردن ملول است این دل منترحم کن مرا غمخوار مگذارخمش گشتم ولی از لطف عامتمرا بی راتی و ادرار مگذار چو دیدی شمس تبریزی در این دلدرون سنیه ات اغیار مگذار