مولانا:چون نبینم من جمالت صد جهان خود دیده گیر چون حدیث تو نباشد سر سر بشنیده گیر

بله آقا همایون.ولی اگر شمس برای مولوی نماد باشد و هدف مولوی از ذکر شمس تداعی انسان کامل باشد نه خود شمس که "می توان هم، مثلِ او تصویر کرد" اشکالی پیش نمی آید اگر بگوییم: مولوی مقام یوسف نبی ع و خضر جاودان ع را فروتر از انسان کامل عصر خویش (که در نگاه شیعه و عرفایی چون ابن عربی و بسیاری دیگر؛ مهدی منجی آخرالزمان عج است) محسوب می نماید. چون حق نیز همین است و امام/انسان کامل برتر از نبی(به جز خاتم الانبیاء ص) است چون مقام امامت برتر از نبوت است.

یه خانم خواننده فرانسوی به اسم zaz یه ترانه خونده به اسم "من نمی خوام" که یه خواننده ایرانی به اسم ساناز هم اونو خونده. ساناز خیلی بهتر از زاز خونده و محتوای ترانه شون همین شعر مولویه.پیوند به وبگاه بیرونی/

محوریت شمس در فرهنگ و عرفان جلال دین تفاوتی عظیم میان آن و عرفان کلاسیک پیش از آن را دامن می‌‌زندوصف محبوب و ادعای عاشق به شیدایی و بی‌خودی و انتظار کرامت از او داشتن و به ملامت دیگران پای نبستن و راه محبت و اخلاص با خلق پیش گرفتن و دوری و بی‌ توجهی به‌ دارائی و درویشی پیشه کردن و بزرگداشت و سرسپردگی شیخ و پیران طریقت و نظائر این موجب جدایی اهل زهد و مرگ اندیشی‌ و ظاهر گرائی از اهل شوق و باطن گرائی بود وبسیار مورد توجه عموم نیز قرار می‌‌گرفت که این گاه زمینه خشم دین مداران را فراهم می‌‌ساخت دراویش و صوفیان پیش از شمس همواره به ادیان و مناسبات و باور‌های دینی احترام می‌‌گذاشتند و خود نیز به تمامی آیین‌ها و شریعت‌ها پای بند بودند هر چند اساس کار آنان متفاوت بود آنان عشق خدا را جایگزین ترس از او ساختند و اینگونه از صف حاکمان که به ترس خلق نیاز داشتند رانده می‌‌شدند ولی نه از مسجد وکلیساوقتی کسی‌ پیدا می‌‌شود که ترا به تمامی از همه چیز جدا میکند آنگاه آن شخص همه چیز تو می‌‌شود زیرا کاری عظیم برای تو کرده است که تو هرگز قادر به انجام آن نبودی این غزل به آسانی یوسف پیامبر را که مانند سیاوش نمونه انسان کامل از همه نظر است و خضر را یعنی‌ پیامبری که همواره هست و خواهد بود و به عمر جاودان دست یافته است در برابر شمس بی‌ ارزش و خوار به حساب می‌‌آورد و دیدن جمال او را آرزو می‌‌کند چون جدا شدن از هنجار کهن راه نویی و معانی تازه را با خود می‌‌آورد و این ارمغانی به آیندگان است که هرگز از مکتب‌های کهنه بر نمی‌‌آید، من اگر به تو نلافم آدم لاف زنی خواهم بود همانگونه که در غزل - بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست یوسف، موسی، رستم، انسان، سلطان، سلیمان و ایمان و هر چه از این دست است را بر می‌‌شمارد و همه را در رخ شمس می‌‌بیند