مولانا:چند از این راه نو روزگار پرده آن یار قدیمی بیار

تا کی ازین راه نوروزگارپرده‌ای از راه قدیمی بیارطرح برانداز و برون کش برونگردن چرخ از حرکات و سکونآب بریز آتش بیداد رازیرتر از خاک نشان باد رادفتر افلاک شناسان بسوزدیده خورشید پرستان بدوزصفر کن این برج زطوق هلالباز کن این پرده ز مشتی خیالتا به تو اقرار خدائی دهندبر عدم خویش گوائی دهندغنچه کمر بسته که ما بنده‌ایمگل همه تن جان که به تو زنده‌ایمبی دیتست آنکه تو خونریزیشبی بدلست آنکه تو آویزیشمنزل شب را تو دراز آوریروز فرو رفته تو بازآوریگرچه کنی قهر بسی را ز ماروی شکایت نه کسی را ز ماروشنی عقل به جان داده‌ایچاشنی دل به زبان داده‌ایچرخ روش قطب ثبات از تو یافتباغ وجود آب حیات از تو یافتغمزه نسرین نه ز باد صباستکز اثر خاک تواش توتیاستپرده سوسن که مصابیح تستجمله زبان از پی تسبیح تستبنده نظامی که یکی گوی تستدر دو جهان خاک سر کوی تستخاطرش از معرفت آباد کنگردنش از دام غم آزاد کننظامی- مخزن الاسرار-مناجات اول

خانم سپیده رییس‌سادات این شعر رو به زیبایی در قطعه‌ای خوندن که داخل soundcloudشون هم هست.  پیوند به وبگاه بیرونی