مولانا:دلی کز تو سوزد چه باشد دوایش چو تشنه تو باشد که باشد سقایش
❈۱❈
دلی کز تو سوزد چه باشد دوایش
چو تشنه تو باشد که باشد سقایش
چو بیمار گردد به بازار گردد
دکان تو جوید لب قندخایش
❈۲❈
تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چو آهن مران از لقایش
به درد و به زاری به اندوه و خواری
عجب چند داری برون سرایش
❈۳❈
مها از سر او چو تو سایه بردی
چه سود و چه راحت ز سایه همایش
چو یک دم نبیند جمال و جلالت
بگیرد ملالی ز جان و ز جایش
❈۴❈
جهان از بهارش چو فردوس گردد
چمن بی‌زبانی بگوید ثنایش
جواهر که بخشد کف بحر خویش
فزایش که بخشد رخ جان فزایش
❈۵❈
جهان سایه توست روش از تو دارد
ز نور تو باشد بقا و فنایش
منم مهره تو فتاده ز دستت
از این طاس غربت بیا درربایش
❈۶❈
بگیرم ادب را ببندم دو لب را
که تا راز گوید لب دلگشایش
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۱۲۸۹
تصاویر
کامنت ها