گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مولانا:باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف تشنه خون خودم آمد وقت مصاف

❈۱❈
باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف تشنه خون خودم آمد وقت مصاف
برکش شمشیر تیز خون حسودان بریز تا سر بی‌تن کند گرد تن خود طواف
❈۲❈
کوه کن از کله‌ها بحر کن از خون ما تا بخورد خاک و ریگ جرعه خون از گزاف
ای ز دل من خبیر رو دهنم را مگیر ور نه شکافد دلم خون بجهد از شکاف
❈۳❈
گوش به غوغا مکن هیچ محابا مکن سلطنت و قهرمان نیست چنین دست باف
در دل آتش روم لقمه آتش شوم جان چو کبریت را بر چه بریدند ناف
❈۴❈
آتش فرزند ماست تشنه و دربند ماست هر دو یکی می‌شویم تا نبود اختلاف
چک چک و دودش چراست زانک دورنگی به جاست چونک شود هیزم او چک چک نبود ز لاف
❈۵❈
ور بجهد نیم سوز فحم بود او هنوز تشنه دل و رو سیه طالب وصل و زفاف
آتش گوید برو تو سیهی من سپید هیزم گوید که تو سوخته‌ای من معاف
❈۶❈
این طرفش روی نی وان طرفش روی نی کرده میان دو یار در سیهی اعتکاف
همچو مسلمان غریب نی سوی خلقش رهی نی سوی شاهنشهی بر طرفی چون سجاف
❈۷❈
بلک چو عنقا که او از همه مرغان فزود بر فلکش ره نبود ماند بر آن کوه قاف
با تو چه گویم که تو در غم نان مانده‌ای پشت خمی همچو لام تنگ دلی همچو کاف
❈۸❈
هین بزن ای فتنه جو بر سر سنگ آن سبو تا نکشم آب جو تا نکنم اغتراف
ترک سقایی کنم غرقه دریا شوم دور ز جنگ و خلاف بی‌خبر از اعتراف
❈۹❈
همچو روان‌های پاک خامش در زیر خاک قالبشان چون عروس خاک بر او چون لحاف

فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۱۳۰۴

تصاویر

کامنت ها

ناشناس
2013-02-11T01:07:01
کوش به غوغا مکن...... دست بافت بودن یعنی ساخته دست بشر بودن و الهی نبودن در این شعر .می فرماید " سر من ِ عاشق خود را از تن جدا کن تا منیت من از بین برود و کشته توشوم چرا که سلطنت تو و قهرمانی تو در کشور عشق داده خداوندی ست .این مملکت عشق را با ترفند بشری نگرفته ای .پس یه امر خدا هر که را دم از عشق تو که خودت در خدا فانی هستی می زند ،ولی اندکی در وی منیت است از تن جدا کن که دست تو دست خداست
کعبه
2019-03-12T12:34:39
با توجه به مطلبی که در نشریه بخارا شماره 128 خواندم در بیت دوازدهم مسلمان صحیح نیست و کلمه درست سلیمان هست که معنی بیت را کامل تر می کند. اشاره به گم کردن انگشتر و آواره شدن سلیمان از پادشاهی