مولانا:باز از آن کوه قاف آمد عنقای عشق باز برآمد ز جان نعره و هیهای عشق

شهاب دین در مکتب اشراق بر این باور است که ما یک سیمرغ نداریم بلکه هر روز سیمرغی از کوه قاف به پرواز در می آید و پیامی نو و میوه ای تازه به ارمغان می آوردعشق نزد جلال دین و در مکتب شمس دین نیز این گونه است نو شدن و بالا شدن که همگی از جنس فرهنگ نوروزی و سیمرغی ایران اند که بر بنیان مهر پروری و پهلوانی استوار است

  🔹شرح ابیات: 🔰مفهوم 📖کلی این❤️ غزل به تجربه و احساسات💞 عاشقانه اشاره دارد. شعر بازگشت عنقای عشق از قله‌های👀 حروف الفبا را مطرح می‌کند و نشان 💢می‌دهد که عشق همچنان در جان و قلب 💖عاشقان حاضر است و با 🗣️فریاد و ناله‌های عشق 💥برون می‌آید. عشق سر خود را مثل🐳 نهنگ بالا می‌افکند تا قایق عقل را در 🌊دریای عشق شکست دهد، اشاره‌ای به قدرت💛 عشق و تأثیر آن بر عقل و منطق است. ✍️دل‌های✨ پاک و فقیر به سوی💚 غنای عشق باز شده‌اند و در درون 💯صدرهٔ سینای عشق درخشان🌟 می‌باشند. پرندهٔ دل عاشقان پر خود را مجدداً باز کرده و از🐣 قفس سینهٔ خود به آفرینش 🌀گستردهٔ عالم عشق پرواز می‌کند.هر لحظه از عاشقان، نثار وفاداری و عشق💕 خود به یارانشان می‌آید، از جانانی که برای عاشق جان و دل افزای 🔥عشق است. 👈فتنهٔ 🧠عقل به پایان💯 رسید و در یک سو نشست، و همینک آشکار است که فتنه دروازهٔ عشق💝 را در هر جایی 👁️می‌توان دید. عقل آتشی را دید و گفت که تنها عشق است و نیست، اما 🤔تنها عشق می‌تواند توانایی بینش عشق را درک کند. ✅عشق 💓با صدای🗣️ بلندی فریاد زده که "ای دل بالا بپر و به سوی بالای عشق نگر". اشاره‌ای👀 به وجود✨ علاقه و هوس عشقی است که دل را به سوی عالم 🌈عشق برمی‌انگیزد. 🔑دعوت🥰 می‌شود که به شمس☀️ دین، خسرو تبریزیان👀 نگریسته شود، چرا که او شادی جان‌های🤍 پاک و دل‌های عاشق را 📚درک می‌کند.