مولانا:غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را کو به یک جو برنسنجد هیچ صاحب تاج را
❈۱❈
غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را
کو به یک جو برنسنجد هیچ صاحب تاج را
اطلس و دیباج بافد عاشق از خون جگر
تا کشد در پای معشوق اطلس و دیباج را
❈۲❈
در دل عاشق کجا یابی غم هر دو جهان
پیش مکی قدر کی باشد امیر حاج را
عشق معراجیست سوی بام سلطان جمال
از رخ عاشق فروخوان قصه معراج را
❈۳❈
زندگی ز آویختن دارد چو میوه از درخت
زان همی‌بینی درآویزان دو صد حلاج را
گر نه علم حال فوق قال بودی کی بدی
بنده احبار بخارا خواجه نساج را
❈۴❈
بلمه ای‌هان تا نگیری ریش کوسه در نبرد
هندوی ترکی میاموز آن ملک تمغاج را
همچو فرزین کژروست و رخ سیه بر نطع شاه
آنک تلقین می‌کند شطرنج مر لجلاج را
❈۵❈
ای که میرخوان به غراقان روحانی شدی
بر چنین خوانی چه چینی خرده تتماج را
عاشق آشفته از آن گوید که اندر شهر دل
عشق دایم می‌کند این غارت و تاراج را
❈۶❈
بس کن ایرا بلبل عشقش نواها می‌زند
پیش بلبل چه محل باشد دم دراج را
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۱۳۳
تصاویر
کامنت ها