مولانا:ساقیا در نوش آور شیره عنقود را در صبوح آور سبک مستان خواب آلود را

در بیت ششم هم بزن بر صافیان آن دُردِ دَرد انگیز راهم بخور با صوفیان پالوده ی بی دود را معنی پالوده:پالوده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) مصفّی . مروّق . پاک کرده از غش ّ. (اوبهی ). صاف و پاک شده . رائق . صافی . صافی کرده . پاک کرده . (صحاح الفرس ).علت آوردن واژه دود آن است که برای پالودن یا صاف کردن شراب از بیدسوخته استفاده می شده است.بید سوخته . [ دِ ت َ / ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زغال درخت بید که آنرا برای تصفیه ٔ شراب بکار برند :زان می گلگون که بید سوخته پروردبوی گل و مشک بید خام برآمد.خاقانی .مجلس غم ساخته است و من چو بید سوختهتا بمن راوق کند مژگان می پالای من .خاقانی

به به چه غزل شاهکاری از وجود و مستی آن سپاس هنگامه عزیز با روشنگری در واژگان عنقود: خوشه انگور مغمود: پوشیده و در نیام چندسدسال ‌پس از جلال دّین عزیر فلسفه در غرب لنگ لنگان پی میبرد انسانی که به دازاین نرسد از وجود برخوردار نیست و تنها به نیاز های خود وابسته است و خوشی خود را با برطرف کردن نیاز فردی می سنجد و در پایان اسیر چنگ زمان می‌شود  اما آنکه راه رفت و برگشت وجود را می یابد، شادی هر لحظه او را سرشار می سازد و گذر زمان را در چنگ خود مهار میزند

غزل وجود جلال دین اینجا تا بیت هفتم میخواهد همه را مست کند تا صحبت خود را از بیت  می میاور زان بیاور که می از وی جوش کرد آغاز کند و از وجود بگوید همه را مست میخواهد حتی اگر می خوشه انگور لازم است برای خواب آلودگان و می دُردانگیز برای صافیان و می پالوده برای صوفیان،  تا از وجود بگوید که همه از آن موجود می‌شوند  وجودی که در عدم جای دارد و موجود نیست و هر روز نو را پدید می آورد و هرکس که از راه دل با وجود رابطه دارد چون شمس هر روز مشرقی تازه می آورد او گشودگی به وجود را پشت سر نهاده و بادپیمایی و افشاندگی را از وجود می آورد و برندگی و درندگی را با خنجر وجود، تا هر چه خواب آلودگی و غم فرسودگی را بدرد و از انسان دور سازد