مولانا:امشب ای دلدار مهمان توییم شب چه باشد روز و شب آن توییم

1امشب ای دلدار مهمان توییمشب چه باشد روز و شب آن توییمای دلدار امشب مهمان توهستیم نه تنها شب بلکه همه اوقات عبد و بنده توهستیم 2هر کجا باشیم و هر جا که رویمحاضران کاسه و خوان توییمهر جا باشیم و هر جا که برویم حاضران سرسفره و کاسه توهستیم 3نقش‌های صنعت دست توییمپروریده نعمت و نان توییم نقش‌های صنعت دست توهستیم پروریده نعمت و نان توهستیم 4چون کبوترزاده برج توییمدر سفر طواف ایوان توییممانند کبوتر هستیم که در برجی که از توست زاده شده است و در سفر طواف عرش و بارگاه تو ام5حیث ما کنتم فولوا شطرهبا زجاجه دل پری خوان توییمشما مؤمنان نیز هر جا بودید، روی خود را به سوی آن بگردانید و با دل صاف فرشتگان نزد ترا می خوانیم6هر زمان نقشی کنی در مغز ماما صحیفه خط و عنوان توییمهر زمان نقشی خیال انگیز در مغز ما ایجاد می کنی ما کتابی ازخط و خال تو و با عنوان توهستیم7همچو موسی کم خوریم از دایه شیرزانک مست شیر و پستان توییمهم مانند موسی ازشیر دایه کم می خوریم زیراکه مست شیر و پستان توییم8ایمنیم از دزد و مکر راه زنزانک چون زر در حرمدان توییماز دزد و مکر راهزنان ایمنیم زیرا که مانند زر در چرمدان توییم9زان چنین مست است و دلخوش جان ماکه سبکسار و گران جان توییم جان ما بهان علت بسیارمست و دلخوش است که سبکسار و گران جان توییم10گوی زرین فلک رقصان ماستچون نباشد چون که چوگان توییمگوی زرین می همان خوشبختی و سعادت ماست. چرا چنین نباشد چون که ما چوگان توییم و اختیارمان در دست توست11خواه چوگان ساز ما را خواه گویدولت این بس که به میدان توییمخواه چوگان و خواه گوی مارا بسازی این سعادت ما را بس است که در میدان و تحت فرمان تو باشیم12خواه ما را مار کن خواهی عصامعجز موسی و برهان توییمخواه ما مار و خواه عصا باشیم بهر حال ما معجزه موسی هستیم و برهان و آیه ای برای توهستیم13گر عصا سازیم بیفشانیم برگوقت خشم و جنگ ثعبان توییماگر عصا بسازیم با آن برگها را بیفشانیم ودر وقت خشم تو و جنگ با دشمنانت اژدهای تو هستیم و به آنان حمله ور خواهیم شد14عشق ما را پشت داری می کندزانک خندان روی بستان توییمعشق از ما پشتبانی می کند.زیرا شادمان در بستان و بهشت تو هستیم15سایه ساز ماست نور سایه سوززانک همچون مه به میزان توییمنور سایه سوز سایه ساز ماست زیراکه مانند ماه در میزان تو هستم16هم تو بگشا این دهان را هم تو بندبند آن توست و انبان توییمتو این دهان را به سخن باز می کنی و می بندی. امور در دست تو است و دلم انبان و گنج اسرار توست-----------------------------------------------------------------------------------------------------وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَیْکُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِی وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِی عَلَیْکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ150) آری، از هر جا بیرون آمدی و سفر کردی، روی خود را به سوی کعبه که بخشی از مسجدالحرام است بگردان، و شما مؤمنان نیز هر جا بودید، روی خود را به سوی آن بگردانید. ما قبله را از بیت المقدس به کعبه تغییر دادیم تا مردم ـ چه یهودیان و چه مشرکان ـ هیچ حجّتی بر شما نداشته باشند. لیکن کسانی که بر خود ستم کرده به هواپرستی روی دارند، دست بردار نیستند و همچنان بر ضدّ شما بهانه جویی می کنند، از آنها نترسید و از من بترسید و تا نعمت خود را بر شما کامل کنم و باشد که شما هدایت شوید.حرمدانلغت‌نامه دهخداحرمدان . [ ح َ رَ ] (اِ مرکب ) دولمیان چرمی . کیسه ای که از پوست دوزند. این کلمه در برهان و غیاث و جز آن «چرمدان » ضبط شده است .

بیت یکی مونده به آخر ناک اوتم کرد. یه بیت و اینهمه هنرنمایی درش فقط از حضرت برمیاد و بس

با تشکر از متن و توضیح  علی اقا در تاریخ ۱۲ فروردین ۱۳۹۹ باید بگویم  در بیت : گوی زرین فلک رقصان ماست چون نباشد  چونکه چوگان توییم  صحبت از می نیست  زیرا کلمات بکار رفته  و معنی انها  مشخص است : گوی زرین فلک (که هم  اشاره به خورشید دارد و هم بمعنای کلی فلک میتواند باشد )  بدست ما به رقص در میاید و میچرخد ، و مگر میتواند چنین نباشد زیرا  ما چوگان تو هستیم  . گوینده از نسبتی  که گوی با چوگان برقرار میکند و انرا به حرکت  درمیاورد ، برای بیان نسبت خود با فلک و جهان هستی ، استفاده میکند.

بنظر من معنی بیت  حیث ما کنتم فولوا شطره  با زجاجه دل  پری خوان توییم    چنین است : همانطور که در قران نیز به این موضوع اشاره شده است  که عاشقان او  هرکجا که باشند سزاست که  روی به جانب خانه ی او داشته باشند  ، ما نیز مانند افسونگران ، رو به سوی  شیشه ی دل خود  داریم و  در ظرف شیشه ای دل خویش ، افسون میخوانیم تا وجود پری وار  تورا ،  به سوی خویش بخوانیم و در آن ببینیم .