مولانا:تا به شب ای عارف شیرین نوا آن مایی آن مایی آن ما

خواندن این شعر به عنوان گوشه مثنوی در آواز دشتی مناسب باشد.

با سلام خدمت ادب دوستان عزیز لطفن یکی از دوستان دو بیت آخر غزل رو معنی کنه ممنون

با سلامدر بیت نهم یکی از کلمات " آشنایی" اضافه است.

با درود ، دوبیت آخر هیچ تناسبی با بقیه ابیات این شعر ندارد چون این شعر در مورد اولیاست که قبل از این دو بیت آمده و شعر تمام شده همچنین اولیاء ما از غیر خدا و بشر و مردگان نیستند بلکه آنان طیبانیند که بعد از مرگ در خلقتی جدید وارد روح خدا شده وبه زندگی جاودانه در جهان جاودانه رسیده اند که نام آنان در آیات 82 الی 90 سوره انعام آمده از جمله حضرت یوسف و ایشان انبیاء و رسولانی از خدا هستند که زمین را به ارث برده و خلیفه در زمینند و ایشان اولیاء ما در این دنیا و در جهان جاودانه اند .وما اولیاء شما در زندگانی این دنیای و در زندگانی این جهان جاودانه ایم و در آنجا هر طور که دلتان بخواهد می شود و در آنجا هر چه را بطلبید ، همان می شود [فصلت 31]

فرسا چون به زمین شاه زمان افکندیشیون و شور به ارکان جهان افکندیروی خاک سیه کرب و بلا جسم حسینبا تن خسته و با زخم سنان افکندیآنکه میبود گل باغ علی و زهراحجت روی زمین روشنی هر دو سراحیفت آمد به صف معرکه ی کرب و بلانازنین جسم حسین اشک فشان افکندیتو چرا اسب وفا دار نبودی به حسینتو چرا یار و مدد کار نبودی به حسینگر وفا دار بدی او به حرم میبردینی که بر روی زمین تشنه لبان افکندیاین حسینی که علی لعل لبانش بوسیداین که جبریل امین مهو جمالش بوییداین حسینی که نبی گفت حسین منیتو چرا او بروی خار و خسان افکندیکربلا را ز غم قتل حسین گریان استنینوا را ز عذای شه دین بریان استتو چرا رحم نکردی به عزیز زهرااو غریبانه روی خاک بیابان افکندیدید زینب که حسین روی زمین افتادهسر خود را به روی خاک سیه بنهادهاز در خیمه صدا زد که حسین نور دو عینخود چرا روی زمین تشنه لبان افکندیناگهان اسب حسین با سر و یال خونینواژگون زین و عنان رسته و با حال غمینصیحه زد پشت خیام حرم خسرو دینناگهان شورش محشر به عیان افکندیهمه زنها ز حرم سوی فرس بدویدندمو کنان مویه کنان گرد فرس گردیدندهمگان یال و سم اسب حسین بوسیدندکه چرا او به زمین ناله کنان افکندی/// حاج سید محمود موسوی ////

حشرگاه هر حسینی گرچه تو کربلایی کربلایی کربلا مشک را بربند ای جان گرچه تو خوش سقایی خوش سقایی خوش سقا با سلام و عرض ادب و احترام مهدی عزیز هرچند سوال شما مربوط به سالیان گذشته است اما پرسش از معنای غایی و نهایی متون ذو ابعاد و بسیار بطن سوال منصفانه و محققانه ای نیست که این دست متون به جهت غنای وجودی و گستره ی شمول و به میزان سعه ی وجودی در مخاطبه با هر مخاطبی و مواجهه با هر سائلی پاسخی در خور و شایسته ی او دارند لذا بهتر است اینجنس طلب بدین شکل و شیوه مطرح شود که دوستان برداشت و فهم شخصی خود را از فقرات اشعار و ابیات بیان بفرمایند این کمترین نیز مطالب به ذهن و ضمیر متبادر شده ای را در قالب سوالاتی از متن تقدیم محضر حاضران می نمایم و ارشاد و جرح و تعدیل غث و ثمین آن را به جان طالب و خواستارم : چرا جناب مولوی کربلا را حشرگاه خوانده است و به چه معنا ؟! چرا شخص معرفه ی واحد یگانه ی تاریخی با نام حسین بن علی علیه السلام را با آوردن واژه ی " هر " تعمیم داده است ؟! در پاسخ سوال دوم و تنها فقره ای از وجوه معنایی آن روایت " کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" را مد نظر قرار دهید و تکرار نبأت را در هر عصر و مصری مطابق آن زمان و ظرف آن اینکه تو گرچه سرزمین کرب و بلایی اما در عین حال حشرگاه مقام شامخ حسینی روحی فداه هستی به چه وجهه ای از معنای باطنی بیت اشاره دارد با توجه به ابیات پیشین غزل و در مقام نقد فرمایش دوست عزیزمان که این دو بیت هیچگونه ارتباطی با ابیات ماقبل ندارد به نظر این حقیر اتفاقا این بیت جمع جمیع معارف مطروحه در ابیات پیشین را در خویش نهفته دارد ؟! حشر گاه را هم با به معنای متبادر از محشر لسان شرع و دین در نظر بگیرید هم به معنای همنشینی و جلوس و حشر و انس ؟! چرا هم قیامت و هم انس گاه حسین مساوق کرب و بلاست ؟! و چرا هرکه در مقام حسینی است بلاتشبیه باید محشور در کرب و بلا باشد ؟! جایگاه حسین کجاست ؟! جایگاه کربلا چیست ؟! چرا جناب مولوی فرموده گرچه تو کربلایی اما در عین حال حشرگاه جاودان و خارج از سیطره ی زمان و مکان مقام حسینی هستی ؟! اگر اشارات تاریخی بیت را تعمیم انفسی دهیم مقام حسینی و کربلای وجودی ما چه مقام و جایگاهی است و چه خویشکاری دارد ؟! اگر ارتباطی بین کربلا با جان که سقاست در بیت بعد وجود دارد چه سنخ ارتباطی است و چه وجوهی دارد ؟! تشبیه کلام به آب و جان به سقای صاحب مشک خوش جدای از ارتباط با واقعه ی عاشورا و سقای آن حضرت ابوالفضل علیه السلام که استفاده ای درون گفتمانی است به چه اصل زبانشناختی و معناشناختی اشاره دارد ؟! رمز و راز امر به بستن مشک با وجود خوش سقا بودن جان در لبیک به استسقای طالبان معارف اللهیه چیست و چراست ؟! کمی در فقرات این قلیل سوالات و ارتباط دست آوردها با ابیات کلی غزل اندیشه کنیم انشالله ثمرات شیرین و شهدآگینی نصیب خواهد شد ....التماس همت از صاحب همتان و عذر تقصیر از حضور محضور برخورداران و صاحب نفسان

ای گزیده نقش، از نقاش خودکی جدایی کی جدایی کی جدا؟!..