مولانا:ما که باده ز دست یار خوریم کی چو اشتر گیاه و خار خوریم
❈۱❈
ما که باده ز دست یار خوریم
کی چو اشتر گیاه و خار خوریم
ایمنیم از خمار مرگ ایرا
می باقی بی‌خمار خوریم
❈۲❈
جام مردان بیار تا کامروز
بی‌محابا و مردوار خوریم
به دم ناشمرده زنده شویم
اندر آن دم که بی‌شمار خوریم
❈۳❈
ساقیا پای دار تا ز کفت
می سرجوش پایدار خوریم
پی این شیر مست می پوییم
تا کباب از دل شکار خوریم
❈۴❈
زان دیاریم کز حدث پاک است
روزی پاک از آن دیار خوریم
نه چو کرکس اسیر مرداریم
نه چو لک لک ز حرص مار خوریم
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۱۷۶۳
تصاویر
کامنت ها