مولانا:اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام فاشربوا من کاس خلد و اترکوا کل الطعام

بیت دوم می فرمایداز ناخوراک سیر شویدوبا جز این گوش بشنوید و با جز این اوا ها بگویید و خاموشی پیشه کنید که سخن به سر رسید .

ترجمه بیت سوم بود

بیت اخر می گوید ای همدم و زواره ی من بسوی چشمه سلسبیل راهی بجوی و ای ریدک( پسرم بهشتی) برایمان باغی بگشای

ریدک پسرکان باغ های بهشت که جمع ان غلمان اورده اند غلمان المخلدون

تنها بیانگارید مؤمنی امروزی که شان و گاه مولانا را داشته باشد شعری به این درون مایه بگوید ولی درستکار باشد ببینید چه می شود والله که مردم هم زمانش شان این مرد بهشتی را نمی فهمیدند و هنوز نمی دانیم مولانا با اوردن ریدک و بهشت و اسبان نیکو نهاد نمی خواهد بی ازرمی و ول انگاری کند پر گست ! او باده ای خورده که اراستگی و سامان از او رفته و بیخود و ناخود می گوید سلام بر مولانا خدایمان دیده به دیدارش بگشایاد.

هتا ترجمه چامه اش هم ادم را بی سامان می کند .

المعالی یعنی نجیب زادگان و به فارسی به نجیب زاده ازاده می گفته اند و در اوستا رتو بوده که همان رد است که فردوسی انرا به کار برده است در ریخت جمع ان ردان ، اینجا گمان میکنم مولانا نگاهش به اسبان بهزاد و نیک نژاد باشد . زحام هم ازدحام است رویهمرفته می فرمایدای دلدادگان خوش بو کنید خودتان را و از ساتکین ( صراحی) ما می خوریدو سوار بر اسبان نژاده در میان جمع برویدحالا یکبار دیگر ترجمه می خواهد تا بروز شود با أجازه مولانا دوستان یک ادکلنی بزنید و شرابی بنوشید و سوار پورشه اگر نبود لاند کروز بشوید و بزنید بریم بیرون یک جای شلوغ ! استغفرو الله ( پر گست) از این بی احتیاطی ! شوخی کردم !

شاید در پی خلق یک آیرونی بوده