گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مولانا:بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من بر یاد من پیمود می آن باوفا خمار من

❈۱❈

بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من بر یاد من پیمود می آن باوفا خمار من

کی یاد من رفت از دلش ای در دل و جان منزلش هر لحظه معجونی کند بهر دل بیمار من

❈۲❈

خاصه کنون از جوش او زان جوش بی‌روپوش او رحمت چو جیحون می رود در قلزم اسرار من

پرده‌ست بر احوال من این گفتی و این قال من ای ننگ گلزار ضمیر از فکرت چون خار من

❈۳❈

کو نعره‌ای یا بانگی اندرخور سودای من کو آفتابی یا مهی ماننده انوار من

این را رها کن قیصری آمد ز روم اندر حبش تا زنگ را برهم زند در بردن زنگار من

❈۴❈

نظاره کن کز بام او هر لحظه‌ای پیغام او از روزن دل می رسد در جان آتشخوار من

لاف وصالش چون زنم شرح جمالش چون کنم کان طوطیان سر می کشند از دام این گفتار من

❈۵❈

اندرخور گفتار من منگر به سوی یار من سینای موسی را نگر در سینه افکار من

امشب در این گفتارها رمزی از آن اسرارها در پیش بیداران نهد آن دولت بیدار من

❈۶❈

آن پیل بی‌خواب ای عجب چون دید هندستان به شب لیلی درآمد در طلب در جان مجنون وار من

امشب ز سیلاب دلم ویران شود آب و گلم کآمد به میرابی دل سرچشمه انهار من

❈۷❈

بر گوش من زد غره‌ای زان مست شد هر ذره‌ای بانگ پریدن می رسد زان جعفر طیار من

یا رب به غیر این زبان جان را زبانی ده روان در قطع و وصل وحدتت تا بسکلد زنار من

❈۸❈

صبر از دل من برده‌ای مست و خرابم کرده‌ای کو علم من کو حلم من کو عقل زیرکسار من

این را بپوشان ای پسر تا نشنود آن سیمبر ای هر چه غیر داد او گر جان بود اغیار من

❈۹❈

ای دلبر بی‌جفت من ای نامده در گفت من این گفت را زیبی ببخش از زیور ای ستار من

ای طوطی هم خوان ما جز قند بی‌چونی مخا نی عین گو و نی عرض نی نقش و نی آثار من

❈۱۰❈

از کفر و از ایمان رهد جان و دلم آن سو رود دوزخ بود گر غیر آن باشد فن و کردار من

ای طبله‌ام پرشکرت من طبل دیگر چون زنم ای هر شکن از زلف تو صد نافه و عطار من

❈۱۱❈

مهمانیم کن ای پسر این پرده می زن تا سحر این است لوت و پوت من باغ و رز و دینار من

خفته دلم بیدار شد مست شبم هشیار شد برقی بزد بر جان من زان ابر بامدرار من

❈۱۲❈

در اولین و آخرین عشقی بننمود این چنین ابصار عبرت دیده را ای عبره الابصار من

بس سنگ و بس گوهر شدم بس مؤمن و کافر شدم گه پا شدم گه سر شدم در عودت و تکرار من

❈۱۳❈

روزی برون آیم ز خود فارغ شوم از نیک و بد گویم صفات آن صمد با نطق درانبار من

جانم نشد زین‌ها خنک یا ذا السماء و الحبک ای گلرخ و گلزار من ای روضه و ازهار من

❈۱۴❈

امشب چه باشد قرن‌ها ننشاند آن نار و لظی من آب گشتم از حیا ساکن نشد این نار من

هر دم جوانتر می شوم وز خود نهانتر می شوم همواره آنتر می شوم از دولت هموار من

❈۱۵❈

چون جزو جانم کل شوم خار گلم هم گل شوم گشتم سمعنا قل شوم در دوره دوار من

ای کف زنم مختل مشو وی مطربم کاهل مشو روزی بخواهد عذر تو آن شاه باایثار من

❈۱۶❈

روزی شوی سرمست او روزی ببوسی دست او روزی پریشانی کنی در عشق چون دستار من

کرده‌ست امشب یاد او جان مرا فرهاد او فریاد از این قانون نو کاسکست چنگش تار من

❈۱۷❈

مجنون کی باشد پیش او لیلی بود دل ریش او ناموس لیلییان برد لیلی خوش هنجار من

دست پدر گیر ای پسر با او وفا کن تا سحر کامشب منم اندر شرر زان ابر آتشبار من

❈۱۸❈

زان می حرام آمد که جان بی‌صبر گردد در زمان نحس زحل ندهد رهش در دید مه دیدار من

جان گر همی‌لرزد از او صد لرزه را می ارزد او کو دیده‌های موج جو در قلزم زخار من

❈۱۹❈

من تا قیامت گویمش ای تاجدار پنج و شش حیرت همی‌حیران شود در مبعث و انشار من

خواهی بگو خواهی مگو صبری ندارم من از او ای روی او امسال من ای زلف جعدش پار من

❈۲۰❈

خلقان ز مرگ اندر حذر پیشش مرا مردن شکر ای عمر بی‌او مرگ من وی فخر بی‌او عار من

آه از مه مختل شده وز اختر کاهل شده از عقده من فارغ شده بی‌دانش فوار من

❈۲۱❈

بر قطب گردم ای صنم از اختران خلوت کنم کو صبح مصبوحان من کو حلقه احرار من

پهلو بنه ای ذوالبیان با پهلوان کاهلان بیزار گشتم زین زبان وز قطعه و اشعار من

❈۲۲❈

جز شمس تبریزی مگو جز نصر و پیروزی مگو جز عشق و دلسوزی مگو جز این مدان اقرار من

صوت

فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۱۷۹۱

تصاویر

کامنت ها

محمد

2016-10-24T07:45:21

غزلهای بلند مولانا آتش دیگه ای داره

وفایی

2017-06-15T03:07:16

مصراع اول بیت چهارم :پرده ست بر احوال من این گفتن و این قال من منبع : دیوان شمس

وفایی

2017-06-15T03:51:49

آقای محمد غزلهای بلند مولانا آتش اش از جنس همان آتش غزلهای کوتاهش است ، منتها فرقش در این است که وقتی یک غزلی مثلا شش بیت است ، آدم به اندازهء شش بیت در تنور می ماند ، بنابراین زیاد نمی سوزد . ولی وقتی یک غزلی مثل همین غزل ، چهل و سه بیت داشته باشد ، یا خدا ! آدم به اندازهء چهل و سه بیت در تنور می ماند و حسابی جزغاله می شود ! من الان که خودم را در آینه می بینم ، درست شبیه حاجی فیروز شده ام از بس که غزلش طولانی بود !

همایون

2018-10-11T03:35:55

جلال دین یک شب خود را برای ما بازگو می‌‌کند شبی را که تا دیر هنگام بیدار است و حال خوبی‌ دارد و از ما می‌‌خواهد که کنار او بسر بریم و با او ساز بنوازیم و طرب کنیم زیرا آن شب حس می‌‌کند که انگار یار او در جایی‌ به یاد او می‌‌نوشد و به فکر او است و مثل گذشته به او چیز‌های نو و سخن‌های تازه ارمغان می‌‌دهدهر چند که عشق این چنین همیشه با آدم همراه است ولی بعضی‌ شب‌ها خیلی‌ بارانی تر و گدازان تر می‌‌گردد و انسان به خوبی‌‌های یار خود می‌‌اندیشد و می‌‌خواهد آن‌ها را بیان کند همراه حس عجیب و شگفت آور خود و زبانی طلب می‌‌کند که این توانائی را داشته باشد، او از زبان خود پس از سخن‌های زیاد در وصف شمس نا امید میگردد و شمس را پیروزی بزرگ انسان می‌‌داند و خود را دل سوخته او

محسن حسینی پور

2023-05-02T17:15:33.9147496

با سلام بیت 14 : یا رب به غیر این زبان جان را زبانی ده روان در قطع و وصل وحدتت تا بسکلد زنار من بسکلد همان شکل قدیمی بگسلد می باشد که در زمان های قدیم به صورت بسکلد از ریشه سکلیدن رواج داشته است که به مرور زمان جای حرف "س" و "ک" با هم عوض شده است و در تغییری دیگر، به خاطر تکامل زبانی و دشواری تلفظ کاف وسین با هم به صورت بگسلد در آمده است.لازم به ذکر است کلمه بسکلد در آثار منظوم و منثور حضرت مولانا به دفعات به کار رفته است و در سایت وزین تاریخ ما قابل مشاهده است.