مولانا:این جا کسیست پنهان خود را مگیر تنها بس تیز گوش دارد مگشا به بد زبان را

وِثاقلغت‌نامه دهخداوثاق . [ وِ ] (ع ، اِ) بند. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). بند و قید. (منتهی الارب ) (آنندراج از منتخب و لطائف و مدار). || گرفتاری . || معسکر و لشکرگاه . || (مص ) مواثقة. عهد و پیمان کردن باهم . (ناظم الاطباء).

وثاق /vosāq/معنی1. اتاق؛ خانه: ◻︎ دوش سرمست آمدم به وثاق / با حریفی همه وفا و وفاق (انوری: 269).2. خیمه؛ سراپرده.3. مسکن؛ منزل.فرهنگ فارسی عمید

در مصرع آخر به جان خون ،چون صحیح تر مینماید. / چنانچه آقای پرویز شهبازی در برنامه گنج حضور چنین قراءت میکند.

از غزل‌های ابتدایی و صوفی مسلک پیش از ملاقات شمس در رده غزل‌های عرفان کلاسیک و بسیار متفاوت با غزل:این جا کسی است پنهان دامان من گرفتهخود را سپس کشیده پیشان من گرفتهجلال دین نیز مانند شهاب دین به پنج حس درونی و پنج حس بیرونی عقیده دارد پنج حسی که رو به بیرون دارند و پنج حس که روی به درون دارندآن‌ کس پنهان است اینجا آشکار و پیدا می‌‌شود ساقی غیب بینی پیدا سلام کردهپیمانه جام کرده پیمان من گرفتهاشراق آن پری که راه حس‌ها را باز و بسته نگاه می‌‌دارد جای خود را به شمس می‌‌دهد تبریز شمس دین را بر چرخ جان ببینیاشراق نور رویش کیهان من گرفتهبیت اخر بجای خون باید چون باشدبرجوشد آن ز چشمه چون برجهیم فردا