مولانا:عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین جوی آب و جوی خمر و جوی شیر و انگبین

زیباست:شاد باش ای عشقباز ذوالجلال سرمدیبا چنان پرها چه غم باشد تو را از آب و طین

این غزل در دیوان شمس تصحیح استاد شفیعی کدکنی نیست.

سپیده جان، خوشا و خرما که در گزیده شفیعی نیست!!!غزل نمی نماید و زبان آن آزار دهنده است.

با سلام دیروز این غزل زیبا را خواندم و از بیت سوم آن که همچون گوهری است درخشان لذت بردم: من غلام آن گل بینا که فراغ باشد او / کان فلانم خار خواند وان فلانم یاسمین  البته تا جایی که می دانم استاد شفیعی کدکنی گزیده غزلیات شمس را منتشر کرده اند و بالطبع این غزل شاید در آن گزیده نباشد. 

شفیعی کدکنی تصحیح نکرده! بلکه گزیده ای از غزلیات مولانا را توضیح داده.

چار جو: در بهشت چهار نهر روان است: 1. نهر آب روان: آیه 15 سوره 47: «مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ المُتَّقُونَ فِیهَا أَنهَارٌ مِن مَاءٍ غَیرِ آسِنٍ / مثل بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده چون باغی است که در آن نهرهایی است از آبی که رنگ و بو و طعمش برنگشته» 2. نهر شیر: آیه 15 سوره 47: «وَأَنهَارٌ مِن لَبَنٍ لَم یَتَغَیَّر طَعمُهُ / و جویهایی از شیری که مزه‏ اش دگرگون نشود» 3. نهر شراب پاک بی‌زیان: آیه 15 سوره 47: «وَأَنهَارٌ مِن خَمرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ / و رودهایی از باده‏ ای که برای نوشندگان لذّتی است» 4. نهر عسل صاف: آیه 15 سوره 47: « وَأَنهَارٌ مِن عَسَلٍ مُصَفًّی / و جویبارهایی از انگبین ناب» مولانا و عموم عرفا، بهشت و دوزخ را مکان خارجی نمی‌‌دانند، بلکه آن را تجسّم اخلاق و ملکات روحی شخص می‌‌دانند.

🔰 عاشق خودآگاه ✅ای عاشق راستین، به خویش بازگرد و نگاهت به خودت باشد و بازیچه دیگران نباش زیرا هر کسی در مورد تو نظری دارد.   ✍️من غلام آن گُلی هستم که نگاهش به خویش است (خودشناس است) و برای او اهمیتی ندارد که کسی او را خار و بی ارزش بداند یا گُل با ارزش (تمجید کند).   👈چشمان خود را باز کن و بر اساس نظر و نگاه دیگران در مورد خودت حرکت نکن زیرا یک نفر تو را کافر می داند و دیگری مرد با ایمان.   🔑عاشق خودشناسی که راه خویش را پیدا کرده و با اطمینان قدم بر می دارد، نگاه، قضاوت و نظر دیگران در مورد او برایش اهمیت ندارد. او خود را شناخته، هدفش را می داند، ندای قلبی خود را شنیده و به راهی که می رود ایمان دارد. دیگر مهم نیست که دیگران در مورد او چه نظری دارند.