مولانا:ای خدا این وصل را هجران مکن سرخوشان عشق را نالان مکن

ببخشید کسی میتونه بیت دوم رو کاملا معنی کنه برام؟ مخاطب این بیت کیه؟ لطفا راهنمایی کنید.

در سطر سوم بجای "که آشیان" یا "کاشیان" اشتباها " کشیان" درج شده است

دربیت پنج:شمع جمع خویش را برهم‌مزنقصد این پروانه‌ی حیران مکن

در بیت ماقبل آخر، وزن مصراع دوم صحیح نیست. احتمالا در نوشتن آن اشتباهی صورت گرفته. متاسفانه کتاب را ندارم که این را با کتاب مقایسه کنم

در بیت 4 کشیان نادرست است؛ کآشیاندر بیت 6 آنچ نادرست است؛ آنچهدر بیت 7 اومید نادرست است؛ امیددر بیت پایانی هرچ نادرست است؛ هر چه

با سلام.بیت چهارم به جای کشیان باید نوشت : کآشیان

وقتی موسی به کوه طور رفت و برگشت دید قومش گوساله پرست شدند خدا بخواهد در لحظه ای همه چیز را از تو میگیرد و رنجها وزحمتهای ترا تباه میکند با موسی چنین کرد خود میدهد بخواهد مستاند مولوی میفرمایدمکن ، مکن .... در حالی که میداند خداوند قادر است و روزی خواهد آمد که مکن های او می شود . لازم است بدانیم مولوی دارد اشاره مینمایدراه از طریق نیستی میگذرد بهتر است این راه را بشناسیم وبه ساحل نجات برسیم

سلام دوستان لطفا اگر از سایتی که ترجمه ی آثار مولوی به انگلیسی رو داره اطلاع بدین متشکر میشوم

سلام‌ و سپاس از زحمات دوستان. به نظر می‌رسد صورت صحیح بیت هشتم به صورت زیر است.این طناب خیمه را برمگسلان خانه‌ تو است آخر ای سلطان‌ مکن.

مصرع کعبه اقبال این حلقه است ... مراد از حلقه جیست؟ در افغانستان بعضی کعبه اقبال ما ابن درکه خوانده اما در تاجیکستان مع الاسف کعبه اقبال این خلق است میخوانند مطرب ها که خیلی اشتباه است.

لطفا تصحیح بفرمایید...بر درختی» کآشیانِ « مُرغِ توست ...درود و مهر فراوان17.10.2018

البته بعید نیست که ادما خودشون رو با خیالات نشئه میکنن . این شعر زمان و مکان و منظور مشخص دارد . فقط باید یک کمی از عالم هپروت به روی زمین پا گذاشت

آقای شمس الحق عزیز ؛شما که اینچنین زبان شیوا و رسایی دارین ، و اشراف خوبی بر عمق و مفهوم ابیات و اشعار دارین ، چرا انقدر شکسته نفسی می فرمایید و با کلماتی از قبیل : بیچاره ، بینوا ، حقیر ، کمترین ، و از این دست ، خودتون رو مورد بی مهری قرار میدین؟با احترام

در پاسخ خانم پریچهر و آقای اسدالله :    بیت ۲: خداوندا  باغ جان ما که با یاد تو تازه و سرسبز می شود  را با ایمان و یادت سرسبز کن و ما مستان خودت ، که جانمان مانند بوستان توست، را تشنه رها مکن!   این شعر در اصل دعاست، خطاب به خداوند، برای تخفیف سختی های زمانه برای مومنین واقعی و باطنی، چرا که هر چه به آخرالزمان نزدیکتر می‌شویم این سختی‌ها بیشتر میشوند.   کعبه سعادت و نیکبختی در اصل حلقه ذکر خداوند است، مانند حلقه طواف حجاج به دور خانه کعبه ( یا قلب مومن که عرش الرحمن است) که انسان در اصل فقط بواسطه آن نجات می یابد.  

سلام بیم و امید دو بال پرواز تک شهباز سفید و خیره سر عالم شعر عرفانی، مولانای جان و رهپیمایان در کوی او بوده و هست و خواهد بود.   انشاءالله