گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مولانا:جانا بیار باده و بختم بلند کن زان حلقه‌های زلف دلم را کمند کن

❈۱❈
جانا بیار باده و بختم بلند کن زان حلقه‌های زلف دلم را کمند کن
مجلس خوش است و ما و حریفان همه خوشیم آتش بیار و چاره مشتی سپند کن
❈۲❈
زان جام بی‌دریغ در اندیشه‌ها بریز در بیخودی سزای دل خودپسند کن
ای غم برو برو بر مستانت کار نیست آن را که هوشیار بیابی گزند کن
❈۳❈
مستان مسلمند ز اندیشه‌ها و غم آن کو نشد مسلم او را نژند کن
ای جان مست مجلس ابرار یشربون بر گربه اسیر هوا ریش خند کن
❈۴❈
ریش همه به دست اجل بین و رحم کن از مرگ وارهان همه را سودمند کن
عزم سفر کن ای مه و بر گاو نه تو رخت با شیرگیر مست مگو ترک پند کن
❈۵❈
در چشم ما نگر اثر بیخودی ببین ما را سوار اشقر و پشت سمند کن
یک رگ اگر در این تن ما هوشیار هست با او حساب دفتر هفتاد و اند کن
❈۶❈
ای طبع روسیاه سوی هند بازرو وی عشق ترک تاز سفر سوی جند کن
آن جا که مست گشتی بنشین مقیم شو و آن جا که باده خوردی آن جا فکند کن
❈۷❈
در مطبخ خدا اگرت قوت روح نیست آن گاه سر در آخر این گوسفند کن
خواهی که شاهدان فلک جلوه گر شوند دل را حریف صیقل آیینه رند کن
❈۸❈
ای دل خموش کن همه بی‌حرف گو سخن بی‌لب حدیث عالم بی‌چون و چند کن

فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۰۴۴

صوتی یافت نشد!

تصاویر

کامنت ها

نادر..
2018-12-03T21:50:26
آتش بیار و چاره ی مشتی سپند کن..
جهن یزداد
2023-01-19T13:58:13.1472958
اخر باید اخور باشد - انگا سر در اخور این گوسفند کن