مولانا:باز فروریخت عشق از در و دیوار من باز ببرید بند اشتر کین دار من

سلاماین غزل رو میتونید با صدای فرمان فتحعلیان از ادرس زیر گوش کنید.پیوند به وبگاه بیرونی/

باز سر ماه شد نوبت دیوانگی است/ آه که سودی نکرد....

@ بابک پرتو"نارا" در زبان اوستایی تبدیل شده به "نَر" در فارسی، و برابر مرد است نه زن...

جشن سـده، در ماه بهمن است، و بهمن، آذر فروز می‌باشد (برهان قاطع)، و ســده، نام درخت نارون نیز هست، که یکی از نام‌های گوناگون ِ سیمرغ، سئنا، سیرنگ، سیمر، ساپیته، سـپنتا است که بیان "سه تای یکتا" است. درخـت نـارون (نار+ ون، نار، به معنای زن است. ون، درختی بود که سیمرغ فرازش می نشست) بنام‌های 1- دیو دار ( درخت خدا ) 2- ســده 3- شجره البق که درخت بغ ، یا درخت خدا باشد ) و4- در تبری اِ زار درخت نامیده می‌شود و 5- بوقیصا نامیده می‌شود که بوق + گیس باشد. هم بوق، نای است ، و هم گیس ( درختنی) به معنای نای است . بوقیصا به معنای نای بزرگ = کرنا است ، این درخت ، 6- سایه خوش نیز نامیده می‌شود . این برابریها نشان میدهند که ســده ، هیچ ربطی به عدد صد 100 ندارد . "ســده" یکی از نام‌های سیمرغ، یا هما یا خرّم (یا برجیس = برگ + گیس) بوده است. جـشـن سـده، جشن عروسی "آذرخش = برق = سیمرغ"، با "زمین" (آرمئتی = زنخدا زمین) بوده است. سیمرغ را در متون زرتشتی پهلوی ، دو پاره میکنند . یک پاره را "امرو" می‌نامند، و یک پاره را "چمرو" camru . چمرو ، مرغیست که تخم‌های درخت ( واس تخمک ون ) را ، در سراسر روی زمین میپراکند و میپاشد . این واژه در عربی ، جـمـره شده است . جمره ، هم به معنای اخگر آتش ، خدرک آتش و هم به معنای یک سنگریزه هست . سیمرغ ، خودش ، تبدیل به برق یا آذرخش ( زهدان برق ) و یا درخش ( تخم برق ) می‌شود ، و به زنخدای زمین ( به آن‌چه در گیتی ، تن، یا زهدان دارد = همه اجسام ) یک تلنگر می‌باشد . برق ، سنگ هم نامیده می‌شود ، و کار تلنگر و تلنگ ، انگیختن است .

سلام این شعر رو میتونید با صدای هایده رئیس زاده از رادیو روغن حبه انگور گوش کنید