مولانا:برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن چه چشم داری ای چشم ما به تو روشن
❈۱❈
برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن
چه چشم داری ای چشم ما به تو روشن
پی رضای تو آدم گریست سیصد سال
که تا ز خنده وصلش گشاده گشت دهن
❈۲❈
به قدر گریه بود خنده تو یقین می‌دان
جزای گریه ابر است خنده‌های چمن
اگر نه از نسب آدمی برو مگری
که نیست از سیهی زنگ را بکا و حزن
❈۳❈
چو خود سپید ندیده‌ست روسیه شاد است
چو پور قیصر رومی تو راه زنگ بزن
بسی خدنگ خورد اسپ تازی غازی
که تازی است نه پالانی است و نی کودن
❈۴❈
خصوص مرکب تازی که تو بر او باشی
نشسته‌ای شه هیجا و پهلوان زمن
چو خارپشت شود پشت و پهلوش از تیر
که هست در صف هیجاش کر و فر وطن
❈۵❈
چو شاه دست به پشت و سرش فرومالد
که ای گزیده سرآخر تویی مخصص من
شوند آن همه تیرش چو چوب‌های نبات
همه حلاوت و لذت همه عطا و منن
❈۶❈
خبر ندارد پالانیی از این لذت
سپر سلامت و محروم و بی‌بها و ثمن
ز گفت توبه کنم توبه سود نیست مرا
به پیش پنجه‌ات ای ارسلان توبه شکن
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۰۸۲
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها