مولانا:اگر سزای لب تو نبود گفته من برآر سنگ گران و دهان من بشکن
❈۱❈
اگر سزای لب تو نبود گفته من
برآر سنگ گران و دهان من بشکن
چو طفل بیهده گوید نه مادر مشفق
پی ادب لب او را فروبرد سوزن
❈۲❈
دو صد دهان و جهان از برای عز لبت
بسوز و پاره کن و بردران و برهم زن
چو تشنه‌ای دود استاخ بر لب دریا
نه موج تیغ برآرد ببردش گردن
❈۳❈
غلام سوسنم ایرا که دید گلشن تو
ز شرم نرگس تو ده زبانش شد الکن
ولیک من چو دفم چون زنی تو کف بر من
فغان کنم که رخم را بکوب چون هاون
❈۴❈
مرا ز دست منه تا سماع گرم بود
بکش تو دامن خود از جهان تردامن
بلی ز گلشن معنی است چشم‌ها مخمور
ولیک نغمه بلبل خوش است در گلشن
❈۵❈
اگر تجلی یوسف برهنه خوبتر است
دو چشم باز نگردد مگر به پیراهن
اگر چه شعشعه آفتاب جان اصل است
بر آن فلک نرسیده‌ست آدمی بی‌تن
❈۶❈
خمش که گر دهنم مرده شوی بربندد
ز گور من شنوی این نوا پس مردن
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۰۸۳
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها