مولانا:دل و جان را طربگاه و مقام او شراب خم بی‌چون را قوام او
❈۱❈
دل و جان را طربگاه و مقام او
شراب خم بی‌چون را قوام او
همه عالم دهان خشکند و تشنه
غذای جمله را داده تمام او
❈۲❈
غذاها هم غذا جویند از وی
که گندم را دهد آب از غمام او
عدم چون اژدهای فتنه جویان
ببسته فتنه را حلق و مسام او
❈۳❈
سزای صد عتاب و صد عذابیم
کشیده از سزای ما لگام او
ز حلم او جهان گستاخ گشته
که گویی ما شهانیم و غلام او
❈۴❈
برای مغز مخموران عشقش
بجوشیده به دست خود مدام او
کشیده گوش هشیاران به مستی
زهی اقبال و بخت مستدام او
❈۵❈
پیمبر را چو پرده کرده در پیش
پس آن پرده می‌گوید پیام او
نکرده بندگان او را سلامی
بر ایشان کرده از اول سلام او
❈۶❈
چه باشد گر شبی را زنده داری
به عشق او که آرد صبح و شام او
وگر خامی‌کنی غافل بخسپی
بنگذارد تو را ای دوست خام او
❈۷❈
ز خردی تا کنون بس جا بخفتی
کشانیدت ز پستی تا به بام او
ز خاکی تا به چالاکی کشیدت
بدادت دانش و ناموس و نام او
❈۸❈
مقامات نوت خواهد نمودن
که تا خاصت کند ز انعام عام او
به خردی هم ز مکتب می‌جهیدی
چه نرمت کرد و پابرجا و رام او
❈۹❈
به خاکی و نباتی و به نطفه
ستیزیدی درآوردت به دام او
ز چندین ره به مهمانیت آورد
نیاوردت برای انتقام او
❈۱۰❈
به وقت درد می‌دانی که او او است
به خاکی می‌دهد اویی به وام او
همه اویان چو خاشاکی نمایند
چو بوی خود فرستد در مشام او
❈۱۱❈
سخن‌ها بانگ زنبوران نماید
چو اندر گوش ما گوید کلام او
نماید چرخ بیت العنکبوتی
چو بنماید مقام بی‌مقام او
❈۱۲❈
همه عالم گرفته‌ست آفتابی
زهی کوری که می‌گوید کدام او
چو درماند نگوید او جز او را
چو بجهد هر خسی را کرده نام او
❈۱۳❈
شکنجه بایدش زیرا که دزد است
مقر ناید به نرمی‌و به کام او
تو باری دزد خود را سیخ می‌زن
چو می‌دانی که دزدیده‌ست جام او
❈۱۴❈
به یاری‌های شمس الدین تبریز
شود بس مستخف و مستهام او
خمش از پارسی تازی بگویم
فؤاد ما تسلیه المدام
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۱۸۱
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها