مولانا:طرب اندر طرب است او که در عقل شکست او تو ببین قدرت حق را چو درآمد خوش و مست او

طرب جلال دین از نویی و نو شدن است باده باده نویی است و شادی از نویی می‌‌آید انسان به هیچ چیز کهنه نمی‌‌تواند دل‌ ببندد و شادی کند مگر آنکه بداند این کهنه به نویی وصل است و بدان راه دارد، این راه به نویی دل‌ نام دارد که از جنس عشق و دوست داشتن است نو شدن همان مستی است و سر از پا ندانستن و بی‌ سر و پا بودن همان زنده بودن و زندگی‌ کردن در نویی است که از عالم عدم می‌‌آید