مولانا:امروز بت خندان می‌بخش کند خنده عالم همه خندان شد بگذشت ز حد خنده

جسارتا در مصرع اول، بخش کردنِ خنده، مفهوم دقیقی نداشته و در اغلب نسخ هم «پخش» آمده است.امروز روز بت خندان می‌پخش کند خنده....سپاس

همچنین در بیت:هر ذره که می‌پوید بی‌خنده نمی‌رویداز نیست سوی هستی ما را کی کشد خندهدر مصرع دوم «کی» خلاف وزن آمده است و «که» صحیح تر است.

دورد به فرهیختگان و دوستان عزیزمطلبی که در اشعار حضرت مولانا میباشد اینستهمانطوریکه همه میدانند مولانا به قافیه بودن شعر اعتنا نمینمود بلکه هدف ایشان برای ما انسانها فهم و درک شعر میباشدکه اگر ملاحظه نمایید در یکایک ابیات شفاف میباشد.این هدف و اصل و تفکر مولانا بوده و میباشد.با درود و سپاس فراوان مسعود

ابن عربی معتقد است خداوند با خیال جهان را آفرید اما مولانا می گوید جهان یا ذره باخنده آغاز شد . آدمی با خنده و لحظات شادی نطفه او بسته می شود"خنده پدر و مادر در چرخ (زمین) درآوردتبنمود به هر طورت الطاف احد خنده"

"هر ذره که می پوید بی خنده نمی روید"سخنرانی دکتر ایرج شهبازی در خصوص شادی مولانا فوق العاده ارزشمند!

کی اگر در اشعار مولانا به معنای زمانی نباشد همواره همان که به معنای فلان یا چه کسی است در نظر باشد مولانا اصالتی بلخلی دارد و گویشی دری با لهجه افغانی که یحتمل بر همین اصل که هنوز هم مستعمل است مینویسند کی و ی را رقیق و بمانند ه تلفظ میکنند نه اما دقیق و چیزی میان کی و که

ایشان خود بارها گفته اند که از شعر و شاعری بیزارندو از وزن و قافیهازیرا سخت نگیرید و کی را همان که بخوانید چهفکر و ذکر او تنها قلندر تبریز بوده استاما در گویش برخی ایرانیان می گویند سه گونه " ک " یافت میشودنخست "ک " می نویسند و " چ " می خوانند مانند چتاببه جای کتاب. دو دیگر " ک " می نویسند و " ی " می خوانندمانند دیتر به جای دکترو سرانجام " کافی " که نه می نویسند و نه می خوانندمانند " ابراهیم " !!

دوست عزیز والا ماهم هنوز درگیر این کی و که هستیمبحث در این باب در سایت تاریخ ما مفصله دوستان ادیب میفرمایند این کی به معنی چه وقت نیست، کی (بر وزن سی 30) به معنی چه کسی میباشد.اما بازهم با وزن اغلب ابیات جور درنمیاد!