مولانا:کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را بروبد از دل ما فکر دی و فردا را

صائب تبریزی غزلی در جواب این غزل مولوی دارد به شرح زیر:چـه نسـبـت اسـت بـه گردنکشـی مدارا را؟ قــدح خــراج بــه گـردن نـهـاد مـیـنـا را چــنـان کـه روشــنـی خــانـه اســت از روزنبــه قـدر داغ بــود نـور فـیـض، دلـهـا را ز مــن مــپـــرس کـــه در دل چـــه آرزو داری که سوخت عشق رگ و ریشه تمنا را عنان سیل سبکرو به دست خودرایی است چــه انـتــظــام تــوان داد کـار دنـیـا را؟ ز همرهان گـرانجـان بـبـر کـه سـوزن دوخـت بـه دامـن فـلـک چـارمـین مـسـیـحـا را گــرفــت در عــوض آب تـــلــخ، گــوهــر نــاب چـه مـنـت اسـت بـه ابـر بـهـار دریـا را ز نقطه حـرف شناسـان کتـاب دان شـده اند بـه چـشـم کـم منگر نقـطـه سـویدا را بـه مـنتـهای مـطـالـب رسـیدن آسـان اسـت اگـر شـمـرده تـوانـی گـذاشـتـن پــا را بــه یـک گـواه لـبــاسـی کـه مـاه مـصـر آورد ســـیــاه کــرد رخ دعــوی زلــیــخـــا را ز نـقـش پــای غـزالـان دشـت بــتـوان یـافـت بـه بـوی مشـک، پـی آن غزال رعـنا را اگــر چــه گــریـه مـن کــوه را بــیـابــان کــرد نـمـود کـوه غـمـم کـوهسـار صـحـرا را جــواب آن غـزل مـولـوی اســت ایـن صــائب که چـشم بـند کند سحـرهاش بـینا را