مولانا:آمد مه و لشکر ستاره خورشید گریخت یک سواره
❈۱❈
آمد مه و لشکر ستاره
خورشید گریخت یک سواره
آن مه که ز روز و شب برون است
کو چشم که تا کند نظاره
❈۲❈
چشمی که مناره را نبیند
چون بیند مرغ بر مناره
ابر دل ما ز عشق این مه
گه گردد جمع و گاه پاره
❈۳❈
چون عشق تو زاد حرص تو مرد
بی‌کار شوی هزارکاره
چون آخر کار لعل گردد
بی‌کار نبوده‌ست خاره
❈۴❈
گر بر سر کوی عشق بینی
سرهای بریده بر قناره
مگریز درآ تمام بنگر
زنده شده گشتگان دوباره
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۳۵۰
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها